Nowela ma wśród czytającej publiczności licznych zwolenników. I słusznie! Jest to misterny kunszt, wytworny rodzaj literatury beletrystycznej. Gdy powieść obejmuje całokształt życia, lubuje się w epickiej przestronności — to nowela daje skrót, wyimek, epizod, fragment, ale niezwykle barwny, wybitnie interesujący.
Nowela jest ulubioną potrawą smakoszów literackich, ludzi, oceniających strawę duchową nie na ilość, lecz na jakość.
To też w historji literatury nowela zajmuje poczesne stanowisko. Już w wiekach średnich, na dworach pańskich, w zimowe wieczory stanowiło odczytywanie nowel przyprawę towarzyskich gier i uciech. Najwybitniejsi pisarze, prócz swych „wielkich“ objętością dzieł, pozostawili nam klejnociki swego genjuszu w postaci nowelistycznej. Niemal każdy z wielkich powieściopisarzy polskich, prócz częstokroć wielotomowych dzieł, pozostawił nam zbiory nowelistyczne, krótkie opowieści, niemniej znane i uznane, niż
Strona:PL Nowele obce (antologia).djvu/9
Ta strona została uwierzytelniona.
