zatwierdzenia 28 kanonu; wszakże Leon wytrwał w odmowie i dopiero za Innocentego III, stopień patrjarchy został przyznany biskupowi konstantynopol. Anatol um. r. 458. Cfr. Schröckh, Kirchen-Gesch. Thl. 17, s. 32. X. M. G.
Anatol, ojciec Kościoła, ur. w Aleksandrji, w Egipcie, był jednym z najuczeńszych ludzi swego czasu. Biegły był nietylko w naukach duchownych, ale w arytmetyce, jeografji, fizyce, astronomji, retoryce, i w filozofji. Na żądanie mieszkańców Aleksandrji, otworzył szkołę filozoficzną Arystotelesa; ale największą usługę oddał swoim ziomkom, kiedy przez pośrednictwo przyjaciela swego Euzebjusza, biskupa laodycejskiego, wyjednał u Rzymian łaskę przebaczenia tym wszystkim, którzy ze zbuntowanej częci miasta Bruchium (r. 269) dobrowolnie się poddali (Euseb. Hist. eccl. lib. VII. c. 32). Potém udał się w podróż do Syrji, w której przez biskupa Cezarei w Palestynie, Teotechna, został wybrany i pokonsekrewany na koadjutora i następcę tegoż. R. 270 udał się do Antiochji, na sobór przeciw Pawłowi samosateńskiemu. W przejeździe przez Laodyceę w Syrji, gdy właśnie zmarł jego przyjaciel Euzebjusz, został zatrzymany przez mieszkańców i obrany na biskupa tegoż miasta. Pozostał na tém stanowisku aż do śmierci, której data niewiadoma. Anatol odznaczył się szczególniej, jako matematyk i mówca. Euzebjusz (ibid. l. c.) zachował nam część jego najważniejszego dzieła: Κανόνεζ περὶ τοῦ Πάσχα, przez które wprowadził, dla ułatwienia obrachowania dnia Wielkanocnego, cykl dziewiętnastoletni i okazał się przeciwnym wyrachowaniu azjatyckiemu czasu Wielkanocnego. R. 1634 Idzi Bucher ogłosił w Antwerpji tłumaczenie Rufina, które, według jego zdania, miało być tłumaczeniem zupełnego Kanonu paschalnego Anatola, i prawie wszyscy uczeni podzielali to zdanie, nawet Permaneder w swojej: Patrologia specialis (tom I. p. 625). Ale już przed dwudziestu laty słynny Ideler (Handbuch der Chronologie t. II p. 266; Lehrb. d. Chronol., p. 361), a przed nimi jeszcze Van der Hagen dowiódł, że to tłumaczenie łacińskie kanonu paschalnego, które się znajduje także u Gallanda (Bihlioth. t. III), żadną miarą nie może pochodzić od Anatola. Powiada on, że ten kanon łaciński nie zgadza się z greckim tekstem, przechowanym u Euzebjusza, zdradza autora z pierwszej półowy siódmego wieku, i to wcale nie uczonego. Anatol napisał jeszcze 10 ksiąg o arytmetyce, z których tylko ułamki pozostały; wylicza je Fabrycjusz, Bibl. Greeca, t. I p. 274. (Hefele). X. M. G.
Anathoth, miasto lewickie (Joz. 21, 18), w granicach pokolenia Benjamina, miejsce urodzenia i początkowej działalności proroka Jeremjasza (Jer. 1, 1), gdzie był znienawidzony i prześladowany: mieszkańcy bowiem nie mogli znosić jego gromiącego słowa (Jer. 11, 21—23). Abiezer, jeden z bohaterów Dawidowych i wielki kapłan Abiathar tam się rodzili (II Kr. 23, 24); do tego miasta ten ostatni był wysłany na wygnanie, przez Salomona. Józef historyk kładzie Anathoth o dwadzieścia stadjów (Antiq. X 7, 3), a św. Hieronim o 3 mile na północ od Jerozolimy (Onom. i Comment. in Jerem. 1, 1). Nie należy z tém miastem mięszać wioski, dziś jeszcze noszącej to nazwisko, położonej o 10 mil na wschód od Jerozolimy.
Anchieta Józef de, nazwany apostołem Brazylji, missjonarz z towarzystwa Jezusowego. Ten świątobliwy mąż ur. na wyspie Teneryffie r. 1533. Ukończywszy nauki w Koimbrze, w 17 roku życia wstąpił do za-
