Augsburga (akta zresztą mówią o nim jako o prezbyterze); poczém wrócił do Gerundum, pracował tam jeszcze przez trzy łata i umarł jako męczennik. Akta męki opowiadają, jak św. Afra skazaną była na spalenie przez Gajusa, sędziego rzymskiego. Ale ciała jej ogień nie zniszczył; krewni złożyli je w grobie familijnym. Wkrótce potém na ogień skazaną została i matka Afry, wraz z trzema służebnicami swemi: Digną, Eunomją i Eutropją. Działo się to r. 304. Jakkolwiek autentyczność aktów św. Afry jest bardzo podejrzana, pewną jest rzeczą, że ta święta na początku IV wieku należała do pierwszych wiernych w Augsburgu i że za Djoklecjana była umęczoną. Świadczą o tém: poeta chrześcjański Venantius Fortunatus, bp z Poitiers w VI w. (w wierszu na cześć św. Marcina), i martyrologja (Rettberg, l. c. s. 146). Ale nigdzie w tych źródłach nie ma wzmianki o niegodziwym jej poprzednio sposobie zarobkowania, jak chcą akta, tak conversionis jak i passionis. Venantius Fortunatus nazywa ją wyraźnie w swym wierszu dziewicą, virgo; a jeżeli w niektórych odpisach i wydaniach, zamiast virginis Afrae, czytamy martyris Afrae, jest to oczywiście tylko późniejsza poprawka, uczyniona celem pogodzenia Venantiusa, z opowiadaniem jej aktów męki (Rettb. l. c.). Dopiero w IX w., w martyrologiach Ado'na i Usuard'a znajduje się wzmianka, że Afra była poprzednio nierządnicą. Prawdopodobnie więc opowiadanie o św. Afrze, dopiero z czasem w ten sposób zostało zmienione przez pisarzy legendowych, bo zmiana ta nastręczała dobrą sposobność przyrównania Afry do starotestamentowej Rahaby. Pamiątkę jej obchodzi Kościół 7 Sierpnia, a ciało jej przechowuje się dotąd w kościele św. Ulryka i Afry, w Augsburgu. Niewątpliwa lista biskupów augsburgskich poczyna się dopiero od Zozyma, w końcu VI w. Cf. Placidus Braun, Gesch. der Bekehrung etc. d. h. Mart. Afra, Augsb. 1805, i tegoż, Gesch. d. Bischöfe v. Augsb., 1813; Khamm, Hierarchia Augustana, 1709. Za biskupa Brunona, który był bratem cesarza Henryka II, biskupstwo to pozyskało tytuł książęcy. Książe biskup augsburgski na sejmach cesarstwa zasiadał pomiędzy biskupami: konstancjeńskim i hildesheimskim. Dochody biskupie szacowano na 100,000 talarów rocznie, dziś 10,000 florenów. Kapituła liczyła 40 kanoników, dziś 2 prałatów i 8 kanoników. Augsburg był najprzód suffraganją Medjolanu, później Salzburga, a od IX wieku Moguncji; przez konkordat z 1817 r. biskupstwo to zależne jest od metropolji monachijskiej. Obecnie djecezja liczy 611,450 wiernych; r. 1843 było tam zaledwie 590,000 wiernych. Samo miasto na 40,000 mieszk., liczy 24,000 katolików. W 40 dekanatach jest 834 probostw. R. 1864 było 803 proboszczów, 56 kuratorów, 172 beneficjatów, 71 wikarych i 281 kapelanów: jeden ksiądz przypada tu dziś na 390 dusz. W Dillingen dwa seminarja, większe i mniejsze. Zakonnicy: benedyktyni (1 opactwo i 2 prjoraty); bracia miłosierni (2 kl.); franciszkanie (1 kl. i 2 hospicja); kapucyni (3 klaszt. i 2 hosp.). Zakonnice: szarytki (14 domów); ubogie siostry szkolne (17 domów); franciszkanki (14 klaszt.); ang. panny (5 instytutów); dominikanki (3 klaszt.); cysterski (1 kl.) i elżbietki (1 klasztor). Cf. Neher, Kirchl. Geogr. und Stat. II 286. N.
Augsburgski pokój religijny. Król rzymski Ferdynand rozpisał sejm do Ulmu, na 16 Sierp. 1553 r., odłożył go później na 6 Paździer., potém na 6 Stycz. 1554 do Augsburga, a kiedy i na ten termin książęta niemieccy się nie stawili, wyznaczył na otwarcie sejmu dzień 3 Kwietnia.
