sie do Jana Tarnowskiego, starosty sandomierskiego, w którym to liście poleca mu król, aby nie dozwalał odbierać gruntów do begwinek należących, do których sobie wikariusze kolegjaty prawo rościli. Kiedy jednak to zgromadzenie istnieć u nas przestało, żadnego nie znalazłem śladu. X. M. B.
Behm Marcin, karmelita krakowski w końcu XVII w. Pisał wiersze dość gładkie. W dziele Mik. Grodzińskiego, Ogród fijołkowy karmelitański, Krak. 1672, znajduje się jego jeden wiersz. — Tegoż imienia i nazwiska pisarz zostawił: Apex theologicae sententiae., Crac. 1681; Quaestio theologica de SS. Trinitate, Crac. 1680 in f. (Encykl. Org. większa).
Bejram, wyraz turecki, oznacza święto. Bejramem nazywają się dwa doroczne święta, w czasie których wyznawcy Mahometa powstrzymują się od wszelkiej pracy i oddają się odpoczynkowi i radości. Pierwsze święto bejramu przypada na pierwszy dzień miesiąca Szewwal, odpowiadającego naszemu Październikowi; wtedy kończy się post, zachowywany przez poprzedzający miesiąc Ramadan, zkąd poszła jego nazwa Id-al-fitr, t. j. święto zakończenia postu. Drugi bejram następuje w 70 dni po pierwszym, w miesiącu Dzul-Hidża, i zowie się Id-al-korban, świętem ofiary, gdyż wtedy składają się prawem przepisane ofiary. Pierwszy bejram trwa trzy dni, drugi cztery, ztąd pierwszy zowie się małym, drugi wielkim. Uroczystość religijna ma miejsce tylko w pierwszym dniu: zasadza się na tém, że modlitwa, codziennie pięć razy odmawiana, w święta bejramu odmawia się po raz szósty w meczecie, po zachodzie słońca, poczém następuje kotba, wspólna modlitwa za kalifa lub sułtana (Ohsson, Tableau gen. de l'empire Ottoman, tom II p. 214). Pozostałe dni bejramu są poświęcone odpoczynkowi. Ofiarę stanowi baran lub wielbłąd, którego muzułmanin zabija zaraz po ostatniej modlitwie, a z niego część dla siebie zatrzymuje, najmniej zaś trzecią część rozdaje biednym. Bejramy tém się różnią od piątków, które odpowiadają u muzułmanów niedzieli chrześcjańskiej, że w te ostatnie dni kotba odmawia się przed modlitwą południową i wtedy tylko nakazane jest powstrzymanie się od pracy. Ponieważ bejramy są świętami ruchomemi, mogą więc przypadać na rozmaite dni roku; jeżeli więc przypadają na piątek, wówczas odbywa w meczetach podwójne nabożeństwo, każde we właściwym czasie; że zaś rok mahometański jest rokiem księżycowym i liczy 354 dni, bejram więc w okresie 33 lat w każdej porze roku wypada. (Wetzer). J. N.
Bekanowski Aleksander, ur. na Litwie 10 Marca 1682, służył najprzód wojskowo; 18 Września 1704 r. do zakonu jezuitów wstąpił. Zostawszy drem teologji, w wielu miejscach rządził szkołami. Zaziębiwszy się w konfessjonale, um. 13 Lutego 1750 r. Zostawił: Quaestiones theologicae canonico—morales de septem sacramentis ss. canonum, conciliorum et ss. PP. authoritate firmatae, per casus factos, non fictos, explanatae, Wilno 1732 in 4. Brown, Bibljoteka pisarzów assyst. polsk. tow. Jezusowego, tł. ks. Wł. Kiejnowskiego, Poznań 1862.
Beket (Becket) Tomasz św. (29 Grud.) arcyb. kanterbur., znany w dziejach Kościoła z powodu walki, którą prowadził z królem angielskim Henrykiem II, w obronie praw Kościoła. Beket był synem mieszczanina londyńskiego, normanda, Gilberta Beketa i córki jakiegoś saraceńskiego księcia, którą Gilbert w pielgrzymce swojej do Jerozolimy poznał. Podług podania angielskich kronikarzy, książęca córka z miłości do Beketa opuściła kraj
