wanie; całą noc i dzień cały przepędził tam na kolanach, nie przyjmując żadnego pokarmu; nadto, cofnął artykuły klarendońskie i zrzekł się wszelkich pretensji do mieszania się w sprawy kościelne. Odtąd grób Beketa, przy którym liczne działy się, cuda, był przedmiotem czci narodowej i pobożnych wędrówek. Po 100,000 pielgrzymów bywało tam rocznie. Ludwik VII, król franc., odbywszy pielgrzymkę do Canterbury, złożył na ołtarzu klejnot, uważany za najcenniejszy w Europie. Henryk VIII, odłączywszy się od Kościoła, zabrał bogate skarby, składane tam przez dwa wieki z ofiar pobożnych, i przed swój sąd kazał wezwać świętego; po odbyciu wszelkich formalności sądowych, święty osądzony został za zdrajcę, imię jego wykreślone z kalendarza, jego officjum wycięte z brewiarzy, kości spalone, a popioły rozrzucone. Źródła do biografji Beketa: Vita quadripartita S. Thomae Cantuariensis, przez Christ. Lupus'a, Bruxel. 1682; Wil. Stephanides, Historia Thomae Cant. ap. Sparke histor. anglic. scriptores varii e Codd. manuscr. edit., London 1723 t. I; Reuter w dziele: Geschichte Alexanders III und der Kirehe seiner Zeit (Historja Aleksandra III i Kościoła za jego czasów), podał dobry życiorys Beketa. Oprócz tego: Vita Thomae Cant. archiepiscopi et martyris ab auctoribus contemporaneis scripta, Oxon. 1845. (Scharpff). J. N.
Bela IV (6 Maja), król węgierski, brat św. Elżbiety turyngskiej, syn Beli III i Gertrudy karyntskiej. Um. 1275 w sławie świętości, pochowany w Gran, w klasztorze, jaki dla franciszkanów zbudował.
Belgja. Belgica były dawniej dwie prowincje kościelne w Galji: Belgica prima, z metropolją w Trewirze, obejmowała biskupstwa: Trewir, Metz, Toul i Verdun; Belgica secunda, z metropolją Rheims, obejmowała biskupstwa: Rheims, Soissons, Chalons nad Marną, Laon Senlis, Noyon, Beauvais, Boulogne, Cambray, Arras, Tournay i Terrou'anne. Pomiędzy temi dwoma, leżała prowincja kościelna Germania secunda, z metropolją w Kolonji i biskupstwami: Kolonia i Tongern czyli Mastricht. Większa część tych djecezji wkrótce przypadła na Francję; na terrytorjum późniejszych Niderlandów (Burgundja) pozostały tylko 3 djecezje: Arras, Tournay i Cambray; Lüttich (Tongern) było niezależném. W końcu VII w. przybyło tu jeszcze biskupstwo utrechtskie. Gdy Niderlandy oderwały się od cesarstwa Niemieckiego, cesarz Karol V chciał je i pod względem kościelnym oddzielić od Niemiec, co jednak dopiero Filip II przeprowadził. Papież Paweł IV, na żądanie tego króla, obok 4 biskupstw: Utrechtu, Cambray, Arras i Tournay (z Lüttich 5), erygował bullą „Supra universas“ z 12 Maja 1559 r. jeszcze 13 nowych, mianowicie: St. Omer, Namur, Harlem, Leuwarden, Groningen, Ypern, Herzogenbusch, Middelburg, Antwerpia, Gandawa, Brügge, Roermonde, Mechlin. Bulla ta stanowiła Mechlin stolicą prymasowską Belgji, mającą, jako metropolja, 6 suffraganji: Antwerp. i Herzogenb. w Brabancji, Gand. Brüg. i Ypern we Flandrji, Roermonde w Geldrji; Utrecht, jako metropolja, miał suffraganje: Harlem, Middelb. Deventer, Leuwarden, Groningen. Cambray zostało także metropolją, z sufr. Arras, Tournay, St. Omer i Namur. Każde z nowych biskupstw miało dochodu 3,000 dukatów w złocie z dziesięciu i 1,500 dukatów ze skarbu państwa; nowy metropolita mechliński miał 5,000 dukatów z dziesięcin, a 3,000 od króla, który sobie za to zastrzegł obsadzanie biskupstw. Ponieważ jednak dochody te wybierane były z klasztorów i opactw, do dawnych powodów niezadowolnienia przy-
