napisane po włosku, później były tłumaczone na różne języki i wyszły pod różnemi tytułami (na pol. p. t. Relatiae powszechne, albo nowiny pospolite rozłożone na 5 części, Krak. 1613, 4-o, inne wyd. ob. Bandtkie, Hist. drukarń. I 190...). Inne pisma, jak naprzykład Vita dei principi christiani, są mniej znane. (Wetzer). W. F.
Bottari Jan Kajetan, uczony prałat rzymski, kustosz bibijoteki watykańskiej, ur. we Florencji 1689 r., um. w Rzymie 3 Czerwca 1775 r., kierował nowym wydawnictwem wielkiego Słownika akademji Crusca, w 6 t. in f. 1738 i n. Zacny ten i uczony kapłan nie małą swojej pamięci wyrządził ujmę przez nienawiść, jaką miał dla jezuitów i z jaką przeciwko nim pisał. Pomijając jego prace przyrodnicze i czysto literackie, z bliżej nas obchodzących zostawił: Del museo capitolino imagini degli uomini illustri, Roma 1741 t. 1 in f.; drugi tom wyszedł po łacinie, w Rzymie 1750 r.; Sculture e pitture sacre estratte da'cimiteri di Roma (Rzeźby i malatury święte z cmentarzów rzymskich) I t. in f. 1737 r., II t. 1747, III t. 1755.
Botwid święty (28 Lipca), patron królestwa Szwedzkiego, żył w w. XII, za czasów króla św. Eryka IX i był kupcem. W Anglji nawrócony z pogaństwa na chrystjanizm, wróciwszy do ojczyzny, życiem pobożném, cnotami i cudami wielu współziomków do wiary przyprowadził. B. wykupił z niewoli i ochrzcił jakiegoś słowianina, ale ten niewdzięcznik zamordował świętego, towarzyszącego mu w podróży do rodzinnej jego ziemi, i okradłszy, uciekł. W kilka miesięcy potém krewni męczennika, przez ptaka białego w głąb' lasu naprowadzeni, znaleźli i pogrzebali jego ciało. Źródła do żywotu św. B-a, jedne mają bollandyści pod d. 28 Lipca (Julii t. VIII) i Jo. Vastovius, Vitis Aquilonia, Colon. 1623; inne Fant etc. w Scriptores rer. Svecicar. med. aevi, Upsal. 1818—28 t. II.
Boudon Henryk Marja, ur. 14 Stycz. 1624, um. archidjakonem w Evreux 31 Sierpnia 1702 roku. Boudon poświęcał się missjom w rozmaitych prowincjach Francji i napisał wiele dzieł treści ascetycznej, a między innemi: Jedyny Bóg, czyli święta niewola Matki Boskiej (Par. 1674); Drogi Boskiej Opatrzności (1678); Wiedza i praktyka chrześcjanina (1689 i 1685); Żywot św. Elżbiety od Krzyża, założycielki żeńskiego zakonu pod wezwaniem Opieki Najświętszej Panny (1686 i 1702); Żywot św. Seurina (1689); Żywot św. Tauryna, biskupa Evreux (1694). Cf. Abbé Collet, Vie de Boudon, Par. 1754; Moréri, Dict. historique.
Bougeant Wilhelm Hjacynt, ur. w Quimper r. 1690, jezuita 1706 r., um. 1743 r. Był nauczycielem w Caen, Nevers, a nareszcie w Paryżu, w koleg. Ludwika W. i tu przebywał ciągle, z wyjątkiem czasu krótkiego wygnania do la Fleche, spowodowanego jego pełną dowcipu książką o mowie zwierząt (Amusement philosophique sur le langage des bêtes). Ramsay, w swoich Philosophicals principles (Glazgow 1749), wziął na serjo żart Bougeant'a, dowodząc, że rzeczywiście złe duchy zamieszkują w zwierzętach. B. zostawił następne dzieła po franc. 1) Historja wojen i negocjacji, jakie poprzedziły traktat westfalski za minist. Richelieu i Mazarini'ego (Hist. des guerres et de negociations etc. Paris 1727, 2 t.); 2) Hist. traktatu westfalskiego (Hist. du traité de Westphalie ou des negociations qui se firent a Munster et a Osnabrug, Paris 1744, 3 t,). Książe Eugenjusz, sławny bojownik, nie mógł się na-
