współwyznawcami, wrócił do Anglji 1585 r., gdzie go zaraz arcybiskup z Canterbury powołał do siebie. Brown dał mu zadawalniające odpowiedzi i otrzymał pozwolenie osiedlenia się przy ojcu. Niedługo jednak zachowywał się spokojnie, zaczął znowu propagandę; zawezwany przed bpa z Peterborough, gdy się nie stawił, został wyklęty. R. 1590 przyrzekł arcybpowi posłuszeństwo w rzeczach kościelnych i podpisał ustawy kościoła, za co otrzymawszy w Achurch, w hrabstwie Northampton, bardzo dochodne probostwo, zdał je natychmiast w zarząd wikarjuszowi, a sam żył rozkosznie i rozpustnie. Umarł w więzieniu w Northampton 1630 r., mając lat życia 80. Przy zgonie chwalił się, że 32 razy w życiu był uwięziony. Z powrotem jego na łono kościoła urzędowego nie zakończyła się jednak sprawa brownistów, którzy 1592 r. liczyli już 20,000 członków, z energicznymi ludźmi na czele, takimi jak Henryk Barrow (ztąd też sekta owa także i barrowistami bywa nazwana), Fran. Johnson, kaznodzieja Greenwood, Henryk Ainsworth, Smith etc. Ale przewodnicy ci wkrótce się poróżnili między sobą, a gdy 6 Kwiet. 1592 r. Barrow, Grenwood i Penry śmiercią ukarani zostali, rozbiegli się inni naczelnicy ze swymi stronnikami do Amsterdamu, Lejdy, Rotterdamu, Arnheimu, Emden etc. Z powodu wewnętrznych rozdwojeń nigdy nie byli bardzo liczni, a w końcu połączyli się z sektą niepodległych. Cf. Listy Alberti'ego, o stanie religij w Wielkiej Brytanji, część 4 p. 1039 i d. Stäudlin, Kirchengesch. v. Grossbritanien cz. 1 p. 393 i d. Schrökh, Christ. Kirchengesch. część 5 str. 42 i d. Biographie universelle t. 6. Arnold, Ketzerhistorie lib. XVII c. IX § 29. Baumgarten, Gesch. der Religionsparteim 870. (Fritz). W. B.
Brudecki Zygmunt, ksiądz, jezuita, um. 1647 r. W Poznaniu był professorem matematyki. Zostawił w druku: Cztery rzeczy człowieka ostatnie, t. j. Novissima etc., Poznań 1648 r. Toż samo wyd. w Poznaniu 1683, w Wilnie, w Lublinie 1712 po łacinie i po polsku, p. t. „Poeta chrześcjański katolicki, rozważający cztery rzeczy ostateczne“ etc., a tamże w 1751 r. p. t. „Melancholja żyjącego człowieka w świecie obfitém w troskliwości, częścią łacińskim, częścią polskim rytmem rozerwana.“ Dzieło to zawiera nietylko wiersze ks. Brudeckiego, Macieja Radera i Jana Niess, ale i ks. Pawła Gaultera i Jana Kwiatkiewicza. — Przełożył też z łacińskiego Sen żywota ludzkiego, w dziele którego tytuł: Rymy miłey i przystoyney zabawie ku zbudowaniu służące, Wilno 1782. Cf. Brown, Bibl. pis. assyst. polsk.
Brudzewski Wojciech (z Brudzewa), sławny astronom, ksiądz, ur. 1445 r. we wsi Brudzewo, w Sandomierskiém, uczył się w Opocznie, potém w Krakowie pod Michałem z Wrocławia, fizykiem, i Janem z Głogowy, matematykiem. Uczył w Krakowie matematyki, był nauczycielem Kopernika. Sława Wojciecha ściągała z zagranicy licznych słuchaczy. R. 1494 został professorem teologji i proboszczem u św. Florjana. Aleksander, wielki książe litewski, opatrzył go beneficjami w Wilnie i miał go sekretarzem przy sobie. Oprócz dzieł matematycznej i astronomicznej treści, zostawił jedno tylko teologiczne: Commentaria in IV librum Magistri Sententiarum, które niewiadomo gdzie się z bibijoteki krakowskiej podziało.
Brun v. Bruno święty (d. 15 Paźdz.), apostoł pogańskich Prusaków, syn Brunona, hrabi kwendlinburgskiego i żony jego Idy, pocho-
