Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.2 639.jpeg

622

Brygitki.

otrzymała S. Brygida w swoich objawieniach od Zbawiciela. Zakon ten ustanowiony jest dla uwielbienia Najśw. Panny. Dziewica, wstępująca do klasztoru, przyjęta jest dopiero do zakonu po trzykrotnie ponowionej prośbie, podawanej co trzy miesiące. Po przebytym roku próby, postulantka składa w kościele przed biskupem djecezalnym swoje postanowienie zostania zakonnicą. Przed postulantką trzymają wówczas czerwoną chorągiew, na której z jednej strony jest krucyfiks, na drugiéj obraz Marji: krucyfiks ma ją zachęcać do cierpliwości i ubóstwa, obraz Marji — do pokory i czystości. Postulantka pozostaje na progu kościoła, gdy biskup święci pierścień dla nowej oblubienicy Chrystusowej. Następnie biskup odprawia Mszę św. Po poświęceniu szat zakonnych, po offertorium, postulantka przystępuje ku ołtarzowi boso, zdejmuje z siebie szaty świeckie, a przywdziewa szatę zakonną. Biskup odprawia dalej Mszę św., a gdy dojdzie do tego miejsca, po którém zwykle daje się błogosławieństwo małżeńskie oblubieńcom, wkłada, przy odpowiedniej modlitwie, postulantce koronę na głowę. Po Mszy oblubienica Chrystusowa pada na ziemię i leży przez cały czas śpiewanej litanji, poczém przyjmuje kommunję św.; otwierają się drzwi prowadzące do klasztoru, wychodzą cztery zakonnice z marami i na marach tych wnoszą duchową oblubienicę do klasztoru. Przepisy tyczące się postu i ubóstwa są dosyć łagodne. Szatą zakonnic ciemno-wiśniowy wełniany habit i płaszczyk tegoż koloru, zapinany na guzik drewniany. Na białej chuście, obsłaniającej twarz i czoło, noszą czarny lniany welon, a na nim koronę z białego płótna, z pięciu małemi czerwonemi plamami, na pamiątkę cierniowej korony i pięciu ran Zbawiciela. Ksieni używa pastorała i na piersiach nosi złoty krzyż ze wstęgą jasno fjoletową. Oprócz siostr, do klasztoru należą bracia, mieszkający w gmachu osobnym, przedzielonym od gmachu zakonnic wysokim murem. Habit zakonników jest tegoż koloru co i zakonnic; księża na lewym boku płaszcza noszą czerwony krzyż, z białą w pośrodku hostją; djakoni biały krąg, z czerwonym płomykiem; a laicy biały krzyż, z pięciu krwawemi plamami. Co do porządku zakonnego, zakonnicy zostają pod przełożeństwem ksieni zakonnic, pod względem jednak duchowym zostają zakonnice pod kierunkiem zakonników. Rozporządzenie to tém się objaśnia, że zakon ów był ustanowiony głównie dla kobiet, zakonnicy zaś są tylko dla ich pomocy duchowej. Jak Marja po Wniebowstąpieniu Zbawiciela była głową Apostołów i pozostałych uczniów Zbawiciela, tak ksieni ma tu być przełożoną sióstr zarówno jak i braci. Zresztą, klasztory ich zostają pod nadzorem biskupów djecezjalnych. Otwarty grób w klasztorze i katafalk w kościele ustawicznie przypominają członkom zakonu rzeczy ostateczne. Zakon ten liczne miał klasztory w północnych krajach Europy. We Francji i Włoszech liczył także kilka domów. Przed ostatnią kasatą zakonów we Włoszech, w Genui miał jeszcze dwa bogate klasztory. W Niemczech przed sekularyzacją było 10 takich podwójnych klasztorów. W Anglji był tylko 1 taki klasztor Sion, w Midlesex nad Tamizą, niedaleko Londynu, założony i bogato uposażony przez Henryka V w 1413 r. Ponieważ był to łup bogaty, bo dochody jego wynosiły 1,900 funtów szt., przeto też był on jednym z pierwszych klasztorów złupionych przez Henryka VIII. Królowa Marja zwróciła go ksieni brygitek, ale Elżbieta wypędziła zakonnice nietylko z klasztoru, ale i z kraju: te tułaty się po różnych stronach, nareszcie osiadły w Lizbonie. Po większej części klasztory brygitek znajdowały się w stronach, które przyjęły protestantyzm,