powiedź: „Dwa narody są w żywocie twoim i dwa ludy z żywota twego rozdzielą się; a jeden lud zwycięży drugi lud, i starszy będzie służył młodszemu.“ Porodziła następnie dwoje bliźniąt: pierwsze otrzymało imię Ezawa, z powodu źe było kosmatém, drugie — Jakóba (ob.). E. oddał się polowaniu i rolnictwu, z tego powodu był w łaskach u ojca, podczas gdy Jakób miał więcej względów u matki. Zdaje się jednak, że później i ojciec stał mu się niechętnym, bo żony Ezawowe, pochodzące z rodu hetejczyków „obraziły serce Izaaka i Rebeki“ (Gen. 26, 34. 35. cf. 27, 40), E. był pierworodnym, lecz prawo pierworodztwa (ob.) sprzedał Jakóbowi, za potrawę z soczewicy, i przysięgą tę sprzedaż potwierdził (Gen. 25, 27—34). Z początku lekceważył sobie ten krok (ib. w 34), lecz gdy Jakób, z pomocą matki, otrzymał pierwsze błogosławieństwo od umierającego ojca, Ezaw począł żałować i bratu poprzysiągł zemstę (Gen. 27, 1—41). Jakób ratował się ucieczką. Podczas 20-letniej jego w domu niebytności (ib. 31, 38. 4l) E. zamieszkał w górach Seïr i zapomniał swej urazy tak, że gdy Jakób wracał z Mezopotamji, on wyszedł na jego spotkanie, po bratersku go przywitał (ib. r. 32 i 33) i praw pierworodztwa więcej nie dochodził. Drugie imię Ezawa było Edom, a potomkowie jego nazywali się Edomitami, Idum ejczykami (ob. Edom), synami Seir (II Par. 25, 11. 14). X. W. K.
Ezdrasz i Nehemjasz. A. 1—2) Wiadomości o Ezdraszu, 3) o Nehemjąszu. 4—5) Treść obu ksiąg Ezdraszowych; 6) ich tytuły, części składowe i język. 7) Chronologja tych ksiąg. 8) O ich autorach. 9) Dowody za autorstwem Ezdrasza w księdze I Ezdr. 10) II Ezdr. cała pochodzi od Nehemjasza. 11) Wiarogodność księgi Nehemjaszowej. B. O apokryfach pod imię Ezdrasza podszywanych: 12) O III kiędze Ezdraszowej. 13) O wydaniach IV księgi Ezdraszowej; 14) treść jej; 15) zdania o jej wieku. — §. 1. Ezdraszów kilku znajdujemy w obu księgach Ezdraszowych. a) Piérwszy jest na liście kapłanów, który wraz z Zorobabelem wrócili 536 z Babilonji, wymieniony jako naczelnik rodziny kapłańskiej, obok Sarajasza i Jeremjasza (II E. 12, 1—7). b) Ezdrasz, należący do książąt pokolenia Judy, brał udział w poświęceniu murów za Nehemjasza (II E. 12, 31—33), w r. 453 v. 443. c) Przy tejże ceremonji, zatem tegoż r., między „synami kapłańskimi spotykamy Ezdrasza, z tytułem „pisarza, ha-ssofer (II E. 12, 35). Zdaje się, że ten Ezdrasz będzie tą samą osobą, co autor I Ezdr., o którym zaraz mówić będziemy. Ezdrasz (hebr. Ezra, pomoc. 70 Ἐσδπας, Vulg. Esdras) mianuje się synem Sarajasza, pochodzącego od Eleazara, syna Aaronowego (I E. 7, 1). Zdaje się, że ojcem jego był Sarajasz, nie arcy kapłan zabity w Reblatha, z rozkazu Nabuchodonozora, ok. r. 586 (IV Reg. 25, 18—21), lecz może ten, który razem z Zorobabelem r. 536 wrócił, jako głowa jednej z rodzin kapłańskich (II E. 12, 1), i podpisywał później ok. r. 440 odnowienie przymierza z Bogiem (II E. 10, 2), albo inny jeszcze jakiś Sarajasz. Niektórzy przypuszczają, że E. był rzeczywiście synem pierwszego Sarajasza, arcykapłana, i że właśnie jest tym samym, którego I Par. 6, 14. 15. nazywa Jozedekiem, arcykapłanem. Lecz od tamtego Sarajasza oddziela go zbyt znaczny przeciąg czasu; gdyby bowiem jego był synem, musiałby się urodzić przed r. 586, a w takim razie, podczas wystąpienia swego w Judei (ok. r.458) miałby blisko 130 lat. Niektórzy tłumaczą, że „syn Sarajasza“, jakim się Ezdrasz mianuje, znaczyć może wnuka. W każdym razie był kapłanem, jako pochodzący
