Heckenstaller, Diss. histor. de antiquitate etc. cathedr. eccl. Frising. Monach. 1824; i w. in. (Schrödl). X. F. S.
Freppel Karol Emil, ur. w Obernai (depart. Niższego Renu) 1827 roku, obecnie prof. wymowy w Sorbonie, dziekan u św. Genowefy w Paryżu. Napisał: Cours d’éloquence sacrée fait a la Sorbonne pendant l’année 1858—1867: 1) Les Pères apostoliques et leurs époque (1859); 2) S. Irenée et l’éloquence chretienne dans la Gaule pendant les deux priemiers siècles (1861); 3) Clément d’Alexandrie (1865); 4) S. Cyprien et l’Église d’Afrique au III siècle (1865); 5) Tertullien (1864, 2 v); 6) Origène (1868, 2 v.); 7) Les Apologistes chrétiens au III siècle: S. Justin (1860); 8) Les Apologistes II serie: Tatien, Hermias, Athénagore, Theophile d’Antiochie, Meliton de Sardes etc. (1860). Inne dzieła: Conférences sur la divinité de Jésus-Christ, prêchées devant la jeunesse de l’ecole (1863; Konferencje o Bóstwie Jezusa Chrystusa, mówione do młodzieży szkolnej, tłumaczone przez ks. K. Wnorowskiego, Warszawa 1872); Une édition populaire de la Vie de Jésus de M. E. Renan (1864); Examen critique de la Vie de Jesus de M. Renan (1863); Panégyrique de Jeanne d’Arc prononcé le 8 Mai 1860 (1860); Discours sur l’histoire de Sorbonne, prenoncé le 8 Decemb. 1862 (1862); Oraison funèbre de S. E. Mgr. le Cardinal Morlot prononcé le 12 Fevr. 1863 (1863); La vie chretienne, sermons prechés à la chapelle des Tuilleries en présence de LL. MM. l’empereur et l’impératrice pendant le carême de l’année 1862 (1865); Discours et panégyriques (1869, 2 v.). Dzieła ks. F. odznaczają się nauką, ścisłością teologiczną i wymową.
Freudenfeld Burkard Henryk, ur. 1784 w Szwerynie z rodziców protestanckich, r. 1809 został privatdocentem historji w Getyndze, jako ochotnik walczył w wojnie wyzwolenia pko Napoleonowi, r. 1819 został professorem w Bonn, gdzie jednak, w skutek katolickich jego dążności, zakazano mu prelekcji; udał się do Freiburga w Szwajcarji, został katolikiem, wstąpił do jezuitów, był rektorem pensjonatu chłopców w Estavayer, r. 1841 professorem filozofji. Napisał: Zeitschrift für Foesie, Unna, 1812, 3.; Das Glaubensbekenntniss der römischkath. Kirche, Münster 1820; Analytisches Gemälde der allgemeinem Geschichte, Freib. 1842.
Frevier Karol Józef, jezuita, ur. 14 List. 1689 r. w Rouen, † po r. 1770 w Normandji. Był on obrońcą dziwnej opinji, że sobór trydencki uznał Wulgatę za jedyny autentyczny tekst Biblji. R. 1748 o. Widenhofer, znalazłszy w mechlińskiej bibljotece rękopism kard. Bellarmina o Wulgacie, wydał go p. t. Apographum ex ms. autographo venerabilis Dei servi Roberti Bellarmini De editione latina Vulgata, quo sensu a Concilio Trid. definitum sit, ut ea pro authentica habeatur (Wirceburgi 1749). Berthier (w Memoires de Trevoux, art. 85 z Lipca 1760 r.) dając o tém sprawozdanie, przedstawił, że kard. Pallavicini tę samą co i Bellarmin przywiązywał myśl do dekretu soboru trydenckiego o autentyczności Wulgaty (ob. tej Enc. I 536). Frevier napisał przeciw Berthier’owi bezimiennie: La Vulgate authentique dans tout son texte, plus authentique que le texte hébreu, que le texte grec, qui nous restent: Theologie de Bellarmin. Son apologie contre l’ecrit annoncé dans le Journal de Trevoux, art. 85 Juill. 1750. Rome (Rouen) 1753, gdzie dowodzi, że wydany przez Widenhofera traktat Bellarmina jest tylko ćwiczeniem, jakie podczas studjów młody teolog napisał dla zdania sobie sprawy z tego co czytał,
