czy też wzgórze, będące w mieście Karjathjarim, gdzie stał dom Abinadaba, a w nim przez pewien czas przebywała Arka przymierza (I Reg. 7, 1. II R. 6, 3. I Par. 13, 6). — 5 Imię Gabaa przyczepiano do wielu innych nazwisk. Tak np. Gabaa-Hachila (Gibeah-Hachila), wzgórze przy puszczy Zif, na którém krył się Dawid (I Reg. 26, 1—3); u Proroków góra Sion nazywa się Gibeath Jehowah (wzgórze Pańskie. Ezech. 34, 26. cf. Isai. 31, 4); Gabaath Phinees (hebr. Gibeath-Pinhas) było miasto w górach Efraim (Jos. 24, 33), według Euzebjusza (Onomast. v. Γαβαας) wioska Γαβαθα, o 12 mil rzym. od Eleutheropolis, sławna grobem proroka Habakuka. X. W. K.
Gabaon, hebr. Gibeon (należący do wzgórza, t. j. na wzgórzn postawiony), 70: Γαβαών, wielkie miasto i stolica chananejskiego pokolenia Hewejczyków (Jos. 10, 2. 11, 19),[1] prawie 3 dni drogi (idąc obozem) od Galgali (ib. 9, 6. 17). Gdy Jozue wkroczył do Chanaan i stanął pod Galgalą, Gabaonici, w związku z 3 innemi miastami, wyprawili do niego posłów z oświadczeniem poddaństwa. Posłowie ci udali, że idą z bardzo dalekich stron, na dowód czego pokazali Jozuemu swoje zeschłe okruszyny chleba, podartą odzież i popękane wory skórzane do wina, dodając, że gdy wychodzili, mieli świeży chleb, całą odzież i nowe wory do wina. W 3 dni później Izraelici stanęli naprzeciw miast związku gabaonickiego (Gabaon, Kafira, Beroth i Karjathjarim): wojsko chciało mieszkańców wytępić, podobnie jak w Jerycho i innych miastach, lecz Jozue tego nie dopuścił, przysiągłszy poprzednio, wraz z naczelnikami pokoleń, zostawić Gabaonitów przy życiu. Na ukaranie jednak za podstęp, przeznaczył ich do rąbania drew i noszenia wody, t. j. do niższych posług w ogóle, dla ludu, a zwłaszcza dla przybytku (później świątyni). Jos. 9, 3.. Sąsiednie pokolenia chananejskie gdy się dowiedziały o dobrowolném poddaniu Gabaonitów, wypowiedziały im wojnę, lecz i teraz Jozue stanął w ich obronie (Jos. 10, 1..). Za ucisk, jakiego pod Saulem doznawali (II Reg. 21, 4), dał im zadosyćuczynienie Dawid. Jozue oddał miasto G. Benjamitom (Jos. 18, 25), potém uczynił je miastem kapłańskiém i ucieczki (ib. 21, 17), Po przeniesienia Arki przymierza na Sion za Dawida, w G. złożony został stary przybytek, wraz z ołtarzem całopalenia, do czego i osobny arcykapłan był ustanowiony (I Par. 16, 39. 21, 29). Jeszcze Salomon składał tam ofiary i uprosił sobie dar mądrości (III Reg. 3, 4.. II Par. 1, 3. 13). O położeniu G. świadczy Józef Flaw. (Ant. VII 11, 7. cf. De bel. jud. II 19, 1), że było o 40 lub 50 stadjów odlegle na północ od Jerozolimy, a według Euzebjusza i ś. Hieronima (Onomast.) o 4 mile rzymskie od Betel. Według Pococke'a (Opis Wschodu, Lond. 1743) i późniejszych podróżopisarzy (ob. zwłaszcza Robinson, Paläst. II 353), dziś na miejscu G. wznosi się wioska el-Dżib. X. W. K.
Gabbatha, v. Lithostroton w Jerozolimie, miejsce, na którém było sędziowskie krzesło i z którego Piłat ogłosił wyrok śmierci przeciwko P. Jezusowi (Joan. 19, 13). Przed wyrokiem Piłat wychodził z izby sądowej kilkakrotnie do ludu, żeby przed nim bronić sprawy P. Jezusa.
- ↑ II Reg. 21, 2. Gabaonitów liczy do Amorrejczyków, bo ei ostatni, jako najpotężniejsi wśród Chananejczyków, biorą się za Chananejozyków w ogóle, a więc i Hewejczycy pod témże nazwiskiem się rozumieją.
