Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.6 063.jpeg

5ł Gaubil.—Gaudin. Jniejszego w historji chińskiej i w dawnej astronomji tegoż narodu. W gruncie rzeczy jednak czynię to jedynie przez posłuszeństwo, gwałt sofcie zadając; wszystko to bowiem chętnie porzucam dla chrztów, spowiedzi, kommunji, a nadewszystko dla uczenia wiernych i pogan." G. urn. 24 Lip. 17 59 r. w Pekinie. Dzieła G'a, dotąd wielce cenione, są: Obser-vations mathematiąues, astronomiques, geographiques, chronologigues et physi-gues tirees des anciehs livres chinois, ou faites nouveVement aux Indes et a la Chine par les peres de la comp. de /., publiees par le P. Souciet, Paris 172 9—32 (historja astronomji chińskiej i rozprawy przez o. Gau-fcil w t. II i III tego dzieła). Histoire de Gentchiscan et de toute la dina-stie des Mongous ses successeurs conąutrans de la Chine, tiree de Fhistoire chinoise et trad. par le P. Gaubil, Paris 1 7 39. Lt Chou-King, un des li-vres sacres des Chinois, qui renferme les fondements de leur ancienne histoire etc. ounrage recueilli par Confucius, trad. et enrichi de notes par le P. G., z dodatkami przez de Guignes, prof. jęz. syryjsk., Paryż 1770. Abrege de thistoire chinoise de la grandę dynastie Tang (w Memoires concernant Fhisto-ire, les sciences etc. des chinois, t. XY i XVI, Paris 1 79 1 — 1804, wydał de Guignes). Traite de la chronologie chinoise publie par M. Sihestre de Sacy, Paris 1814. Listy jnż to w naukowych, już o religijnych sprawach, są w Letlres edifiantes et curieuses publ. par L. Aime-Martin, Paris 1836, 4 v. Historja astronomji chińskiej do r. 206 przed Chr. ib. t. IV p. 453. Wiele innych dziel, w rękopiśmie dotąd zostających, wylicza De Hacker, Bibliotb. Gaudenty, św. (25 Paźdz.), biskup w Erixia, czyli Brescia. Żyl w końcu IV i na początku V w. Nie wiadomo gdzie i kiedy się urodził, ani czćm był za młodu; to tylko pewna, że po śmierci biskupa Fila-strjuszo (ob.) ok. 387 r. obrany został na biskupa w Brescia i że przyjął tę godność tylko na naleganie ludu i za namową biskupów prowincji, między którymi był ś. Ambroży, jego przyjaciel. Gaudenty był jednym z biskupów łacińskich, wysianych r. 404 i 405 do Konstantynopola, w celu wstawienia się za prześladowanym Chryzostomem. Rok śmierci Gaudentego również jest niewiadomy: pospolicie mniemają, że umarł 427 r. Gaudenty zajmuje pewne, choć nie bardzo wielkie miejsce w historji starożytnej literatury chrześcjańskiej. Jemu zawdzięczamy szczególniej jego mowę o życiu i dziełach Filastrjusza, zwaną zazwyczaj Liber de vita s. Philastrii. Mamy też jego 6 kazań (Paschales sermones) i kilka innych, między temi jedno miane w dzień jego konsekracji, które ciekawe jest pod względem historji jego życia. Du Pin, w swej Nomelle bibliotheque, t. III p. 84, surowo bardzo sądzi jego prace, bo pisze, że „G. styl ma prosty i niedbały, porównania wymuszone, a kazania jego są suche, jałowe, mało pouczające i wcale nie wzruszające." Przeciwnego wręcz jest zdania Paweł Galeardi, wydawca dzieł ś. Gaudentego, p. t. „Yeterum Brmae cpiscoporum s. Philastrii et s. Gaudentii Opera, necnon B Ram-peni et Ven. Adelmanni Opuscula," Brijtiae 1 738 in. f. Prócz tego kazania ś. Gaudentego znajdują się w Bibliot. max. Patrum, Lugdun. t. V, a jego Ii ta s. Philastrii pomieszczona jest w wydaniu dzieł ś. Filastrjusza przez Fabrycjusza. (Hefele). Gaudin J a n, nr. 1617 r. w prowincji Poitou; do jezuitów wstąpił r. 1633 1 zajmował się nauczaniem w Limoge, w Tulle (ok. r. 16 78) 1 w Paryża (ok. r. 1689). Dieła jego stawiają go w rzędzie lepszych