Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.6 151.jpeg

142 Germanowie.—Geroch. obudziły one w jej mieszkańcach niczem nieuskromioną żądzę używania, co gdy nastąpiło, dawna religja i dawne obyczaje musiały upaść ostatecznie. W takim stanie rzeczy chrześcjaństwo przychodziło w samą porę na ocalenie społeczeństwa germańskiego, i dla tego okoliczność ta nie jednemu ułatwiła przyjęcie prawdziwej wiary. Stary poganizm musiał upaść ostatecznie, bo wystąpił już chrystjanizm. Nie ma tedy żadnej podstawy powtarzane jeszcze niekiedy dotąd zdanie, jakoby religja pogańska Germanów była wstępem i usposobieniem do chrystjanizmu. A teraz, jeśli zapytamy, jaki udział przyjąć miał germanizm w rozwoju wieków średnich? to, zważywszy wskazany przez nas wyżej zupełny upadek całego dawnego porządku rzeczy u Germanów, musimy przyznać, iż wielki ich udział w następujących dziejach wieków średnich ztąd pochodzi, że Kościół znajdujące się w naturze germańskiej dobre pierwiastki wypielęgnował i doprowadził je do pełnego rozkwitu, słowem, że wychował ten naród na swojćm łonie świętem. Cantu, Stor. univ. t. V. Ob. Phillips, Deutsche Gesch. Fehr, Ilandb. der chritsl. Universalgesch. t. I cz. 1 s. 312.. i Cz. 2. Leo, Vorlesungen ub. deutsche Gescb., Halle 1854. Schle-<7el, Philosophie der Gesch. t. II. DóUinger, Heideuth. s. 4 9.. Eettberg, Kirchengesch. Deutschlands t. I s. 246.. (Holzwarth). S. S. Germon (czyt. Żermą), Germonius, Bartłomiej, jezuita, ur. 1663 w Orlóans, tamże + 17 18 r., znakomity łacinnik i paleograf. Najgłośniejszym go uczyniła polemika z Mabillon'em. Przeciw bowiem dziełu Mab. De re diplom. (1681), G. napisał De ceteribus regum Francorum diploma-tibus et arte secernendi antiqua diplomata nera a falsis disceptatio (Paris 1 703), gdzie krytykuje zasady Mabillon'a w ocenianiu autentyczności dawnych dyplomów. Mabillon odpowiedział w Libror. de re dipl. suppl. (1 704), nie wymieniając swego przeciwnika. G. napisał znów De veteri-bus reg. Franc. diplom. etc. disceptatio II (Paris 1 706). Do polemiki tej przyłączył się Goustant (ob.), Ruinart (ob.), Justus Fontanini (Yindiciae antiquoruv\ diplomatum adoersus B. Germonii disceptationem, Romae 1705) i inni, stając w obronie Mabillon'a. G. bronił się jeszcze (De veleribus regum Francorum diplomatibus etc. disceptationes, adcersus Th. Euinartii etc. vindicias, Paris. 1 70 7), lecz po drugiej replice dom Piotra Coustant (yindiciae veterum codicum confirmatae, Paris. 1715) zamilkł. Inne dzieła G'a są: De veteribus huereticis ecclesiasticorum codicum corruptoribus, Paris. 1712; Lettres et Q'testions importanles sur tHistoire des congregations de au.riliis, ib. 1 700 (to samo p. t.: Questions importantes a l'oecasion de la nouT. Hist. des congr. d. auz., Liege 17 00); Errata de tHistoire de la congr. de aux. composee par labbe le Blanc, avec une refutation de la reponse au liore des Questions importantes, Lióge 1702; i in. Ob. De Backer, Biblioth. . X. W. K. Geroch (Gerhoh—bardzo wysoki, Gerlious, Gerohus, Gerochus), błogosławiony (24 Cz.), proboszcz kościoła kanoników regularnych w Reichers-bergu, w wyższej Austryi, człowiek uczony i ostry cenzor zepsucia swego czasu, ur. r. 109 3 w Polling pod Weilheimem, w Wyższej Bawarji, nauki odbył w Frejsyndze, Mosburgu i Hildesheimie i zaraz potóm powołany został przez IIermann'a, biskupa augsburgskiego, na scholastyka katedralnego w Augsburgu. Kiedy wszakże Hermann domagał się od niego, by stanął po stronie cesarza Henryka V przeciw Papieżowi Paschalisowi, G. opuścił Augsburg i udał się do klasztoru kanoników regularnych ś. Au-