Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.6 169.jpeg

160 Gębicki. morzu, której nie mógł dokończyć Miaskowski, z powodu wyjazdu do Włoch. W Listop. udał się do Warszawy na sejm. Król i senat w wielkim naówczas byli kłopocie, bo wojsko, w Moskwie pozostawione, nie otrzymawszy żołdu, opuściło obóz i rozbiegło się po kraju, rabując dobra panów i lud biedny. Senat postanowił natychmiast niesfornego żołnierza zaspokoić w żołdzie, a całą tę sprawę oddano G'mu. Więcej niż 50,000 zł. z własnego włożył majątku, a zebrawszy pieniądze, przybył do Bydgoszczy w d. 19 Lut. 1614 r., gdzie roztropnością i powagą, z korzyścią dla kraju dopełnił zleconego sobie obowiązku, konfederację rozwiązał i tem samem kraj uspokoił. W d. 16 Wrześ. wyjechał z Włocławka na wizytę kościołów pomorskich. Miasto Nowe bardzo uroczyście go przyjęło, za co podziękowawszy w poważnej mowie, zachęcał odpadłych od wiary katol. do powrócenia na łono Kościoła, który ich przodków wychowywał. W Sobkowie d. 2 Paźd. duchowieństwo pomorskie zebrało się do kościoła paraf., gdzie bp przemówił o obowiązkach kapłańskich i potrzebie poprawy tego, co zauważyli archidjakonowie, niedawno kościoły te zwiedzający. W Oliwie wizytował klasztor, a przybywszy do Gdańska 17 Paźd., cztery dni z całym dworem swoim przez miasto wystawnie był podejmowany. W klasztorze PP. brygidek pontyfikalnie celebrował, oblókł w habit 8 panien i poświęcił na ksienię Katarzynę Engelsdorf, przy licznym napływie ludu wszelkich wyznań. Proboszczowi gdańskiemu i razem officjatowi swemu nadał tam większą władzę w sprawach małżeństw mieszanych, wielkie przez to czyniąc ułatwienie katolikom stron, tak od bpiej stolicy odległych. Z powrotem wizytował klasztory w Pelplinie, Koronowie i Bydgoszczy, mając do tego delegację papiezką. Wróciwszy, wizytował katedrę wlocł. 15 Grud. W Lutym 16)5 r. udał się na sejm do Warszawy. W d. 12 Maja t. r. posyła Dawidowi Konarskiemu, opatowi oliwskiemn, lub pod jego niebytność Aleksandrowi Wskrzyńskie-mu, prepozytowi żukowskiego klasztoru, kamień węgielny, już przez siebie benedykowany, pod nowy kościół na przedmieściu gdańskiem Szotlandzie, który swoim kosztem stawia, prosząc o położenie go ze zwykłemi obrzędami kościelnemi. W Gdańsku bowiem osadził jezuitów bp Rozdrażewski, oddając im kaplicę brygidek; magistrat tymczasam widząc, jak gorliwie szerzą katolicyzm, uczynił się niby obrońcą Brygidek i jezuitom do kaplicy wstępu zabronił. Zjechawszy G. do Gdańska, rzecz na stronę jezuitów osądził i powrócił iGh do kaplicy: skoro jednak miasto opuścił, zaraz dawne napaści się powtórzyły, których aby nadal uniknąć, przeniósł zakonników tych na Szotland. W d. 6 Czerw, wydaje rozkaz do wszystkich klasztorów, iżby w uroczystość Bożego Ciała, po odprawieniu o siebie nabożeństwa i schowaniu Najś. Sakr. w zakrystji, wszyscy zakonnicy w porządku udali się do kościołów paraf, miejscowych, dla assystowania uroczystej processji i podniesienia świetności nabożeństwa, po skończenia którego, w tymże porządku jak przyszli, wrócić mają do siebie. Postanowienie to odnosi się do następnych także czasów i grozi karami kościelnemi przeciwnie czyniącym. W r. 1615 wizytował kollegjatę kruszwicką. Tegoż roku archidjakonat włocł., mający dotąd trzy dekanaty, (brzeski, radziejow. i nieszaw.), a kościołów około 7 0, podzielił na 9 dekanatów: brzeski (kościołów 8), kowalski (k. 8), radziejowski (k. 14), służewski (k. 8), nieszawski (k. 6), chodecki (k. 7), osięciński (k. e),