Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.6 263.jpeg

254 Godziny kanoniczne. w chórze (Caerem. Epp. ib. n. 6). 6. Cale officjum powinno być odprawiane wedle rubrycelli djecezalnej; gdyby się o jakióm święcie miejaco-wem modo i-otmo ad populum odprawiały nieszpory, to przez nie jednak zadość się nie czyni obowiązkowi odmówienia godzin kan. wedle rubrycelli (SRC. 11 Wrz. 18*1 r.); nikomu też nie wolno w chórze choćby modlitwą inną być zajętym, jak tylko wspólnem odmawianiem tych, 0 nie innych godzin (Caerem. Epp. 1. l c. V n. 4). Siedzi sic podczas godzin kan. w chórze: l) po zaczęciu pierwszego psalmu, aż do prześpiewania antyfony po psalmie ostatnim (chyba że gdzie chwalebny zwyczaj stania podczas śpiewu psalmów); 2) podczas lekcji i responso-rjów matutinum, wyjąwszy tekst ewangelji przed homilją, na który wszyscy stoją; 3) podczas antyfon przed Magnificat i Benedictus; 4) podczas czytania Martyrologium. Stoi się zawsze podczas reszty officjum, gdy się nie siedzi, chyba że klęczeć wypada; więc się stoi: l) podczas Pater, Jre i Credo, czy przed, czy w czasie, czy po officjum, wyjąwszy preces feriales, preces in officio defunctorum i modlitwy na końcu komplety w dni powszednie, po za czasem wielkanocnym; 2) od początku każdej hory aż do zaczęcia pierwszego wiersza psalmu; 3) na końcu każdej hory, od skończonej antyfony po ostatnim psalmie, nawet na preces do-minicales w prymie i komplecie, i podczas antyfony końcowej w niedzielę 1 w czasie wielkanocnym, wyjąwszy antyf. na Magnif. i Benedict., jak wyżej; 4) na tekst ewangelji przed homilją, na 'Je Deum, na wiersze po psalmach nokturnów i na absolucje, oraz benedykcje pierwsze każdego nokturnu. Celebrans każdą benedykcję przed lekcjami stojąc powinien dawać (Caerem. Epp. 1. 2 c. VI n. 12), choć chór może siedzieć (SRC. 24 Maja 1659), chyba że zwyczaj przeciwny (SRC. 15 Stycz. 1661 r.). Śpiewający lekcję, stojąc prosi o benedykcję i stojąc lekcję śpiewa albo odmawia. Klęka etę na oba kolana: ]) w inwitatorjum na Venite, ado-remus et procidamut anie Deum, śpiewacy i wszyscy, a wstają na plore-mut... (Caerem. Epp. 1. 2 c. VI n. 8); 2) w Te Deum na cale Te ergo.. i w czterech hymnach następnych (SRC. 31 Lip. 16 65 r.); w Veni creator i Ave maris stella, na całe pierwsze strofy; w Pange lingua na całą strofę Tantum ergo... (SRC. 14 List. 1 6 76 r.), ale tylko przy wystawieniu, albo gdy przynajmniej jest SS. w tabernakulum, gdzie taki zwyczaj (SRC. 4 Sierp. 1 6 63 r.); w VexiUa regis, na całą strofę O crur ave; pospolicie do tych się hymnów zalicza i Verlum supernum... nec Patris, na strofę O salutaris, jak przy Tamtum ergo; 3) na preces feriales adwentu, w. postu, suchych dni i wszystkich wigilji, w które się takowe mówią, celebrans klęczy do Dominus vob. wyłącznie przed pierwszą modlitwą, inni wszyscy do Benedicamus Dno po ostatniej modlitwie; tedy wszyscy wstają, chyba że zaraz antyfona końcowa. Klęczy się także na preces in officio defunctorum i w psalmach gradualnych. 4) na antyfony końcOwe, wyjąwszy niedziele i czas wielkanocny; tylko celebrans wstaje po wierszu przed "racją; 5) (wedle wielu liturgistów) na Pater, Ave i Credo po komplecie, wyjąwszy niedziele i czas wielkanocny; 6) na modlitwę u stopni ołtarza, 8<iy solennie do officjum przychodzą i po skończeniu odchodzą; 7) pod-kt6rvP9alm6w P°kntnJ,cl1 i litanji o wszystkich śś., wyjąwszy celebransa, kci>raodlitw6 wstaje. Klęka na jedno kolano lektor, na końcu le-1'hyba ' krótkich lekcji prymy i komplety, gdy mówi Tu autem, 0 kanonik katedralny; celebrans, przy przyjściu i przejściu