Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.6 291.jpeg

282 Gonzalo.—Gordon. im Mittelalter, Maiaz 1846, t. I p. 229 — 273), sprostował błędne i krytycznie i historycznie o Gonzalu zdanie Bonterwecka. Prostota, pobożność i wdzięczna udatność te są, powiada, cechy, znamionujące utwory tego poety. Czuć w nich pierwsze objawy tego ducha religijnego, który poezję hiszpańską wyniósł po nad wszystkie inne. Sanchez zebrał dzieła G'a w 2gim tomie swej Historia Hispanica, zamieszczonej przez Scbota w Zbiorze historyków hiszpańskich, 4 t. in-f. Dzieła te są następujące: 1. Żywot ś. Dominika de Silor. 2. Żywot ś. Emiljana. 8. Żywot ś. Aurei. 4. Wiersze o Najśw. Ofierze. S. Poemat o znakach sądu ostatecznego. 6. Pochwały N. P. Marji. 7. Opis cudów N. P. Marji. 8. Opis boleści M. Boskiej pod krzyżem Syna. 9, Męczeństwo ś. Wawrzyńca.—Z wyjątków, jakie Clarns podaje z wielu utworów jego, okazuje się, że G. nie był pospolitym pisarzem. Wiersz o Najśw. Ofierze nie jest bez znaczenia dla archeologji kościelnej: widać w nim znajomość Pisma ś. i teologji, a poetyczna strona przedmiotu dobrze pojęta i przedstawiona. W pochwale N. P. Marji widzimy naiwny i prosty wyraz duszy, pobożnym zapałem płonącej. Poemat o cudach N. P. Marji, przedstawiający szereg legend, miejscami bajecznych, słusznie 6ię liczyć może do najlepszych utworów wyobraźni serca czystego i duszy wierzącej, a w wierszu o Sądzie ostatecznym Sędzia Najwyższy w takim się przedstawia majestacie boskiej wielkości i mocy, jakiemu tylko późniejsze Dies irae dorównało. (Schródl). H. K. Gorączkiewicz Wincenty, organista i dyrektor kapeli przy katedrze krak., ur. 1 789 w Krakowie, um. 4. Listop. 1858 tamże. Oprócz kompozycji świeckich, znakomity ten organista wydal: Śpiewy chóralne Kościoła rzymsko-katolickiego dla kościołów parafjalnych, Krak. 1847. Gorczycki Grzegorz, kanonik szkalbmierski, penitencjarz i mistrz kapeli w Krakowie, znakomity kompozytor muzyczny. Szczegóły jego życia mało wiadome; um. 30 Kw. 1 734; pomnik ma w katedrze na Wawelu, obok pomnika Kazimierza W. Prace jego po większej części zaginęły, częścią zachowały się w rękopiśmie. Józef Cichocki, w 2gim zeszycie swego wydawnictwa Śpiewy kościelne na kilka głosów, wydał Mszę jedną (Missa paschalis) kompletną i drugiej roratnej część większą, obie na cztery glosy, bez przygrywki instrumentów. Gordon. I Jakób, ur. 1541 r. ze znakomitej rodziny w lluntly (w Szkocji), r. 1563 wstąpił do jezuitów w Rzymie; wykładał filozofję, teologję i język hebrajski w Font-a-Mousson, Paryżu i Bordeaux. R. 1584 udał się do Szkocji, dla podtrzymywania tam wiary katolickiej. Król Jakób Stuart, lubo na żądanie Elżbiety, królowej angiel., skazał jezuitów na wygnanie (1585), potajemnie jednak prosił G'a i jego kolegów, żeby edykt wygnania uważali za niebyły. R. 1593 jeździł G. w imieniu tegoż króla do Rzymu, żeby z Papieżem traktować o przywróceniu katolicyzmu w Szkocji: wszystkie trudności usunął, lecz Elżbieta przeszkodziła połączeniu, a G. musiał pójść na wygnanie. Om. 1620 r. w Paryżu. Napisał: Controversiarum epitome in qua. de ąuaestionibus theologicis hac aetate con-trocersis breviter dispułatur, tom. I Augustoriti Pietenum 1612, t. II Lutet. Paris. 1618; wydanie w Kolonji 16 20 r. powiększone trzecim tomem (Cretineau-Joly, Hist. d. 1. C. d. J. II 238, 251. De Basker, Bibl.).— 2. G. tegoż imienia, ur. w hrabstwie Aberdeen, z rodziny Lesmoir, do jezuitów wstąpił 1473 r., mając lat 21; wykładał teologję i był rektorem w Tuluzie i Bordeaux; pod koniec życia był spowiednikiem Ludwika XIII;