Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.6 292.jpeg

Gordon.—Goriun. 283 ura. 17 Listop. 1641 w Paryżu. Napisał: Opus chronologicum.. a mundi exordio ad nostram usgue aetatem, pierwszy raz wydane w Poitiers 1613 1 kilkakrotnie przedrukowywane, z novremi uzupełnieniami. Opuscula S: chronologicum, historicum, geographicum, Colon. 1636 (wyciąg z poprzedniego). De Catholica veritate diatriba, Burdigalae 1 6 23. Theologia moralis unicersa, Paryż 16 34, 2 v. f. Wydał Biblia sacra cum Commentariis ad sensum literae, ib. 163 2, 3 V. f. De Backer, Bibl. X. W. K. Gorini Jan Marja Salwator, kanonik bon. bellejski, ur. 30 Listop. 1803 r. w Bourg (dep. Ain), z biednych rodziców, trudniących się wyrobkiem; wyświęcony 1827 r., został proboszczem 1829 r. we wsi Tranclióre (djec. Belley), 184 9 przeniesiony do parafji Saint-Detois. Um. 2 5 Paźd. 185 9 r. Świątobliwy ten kapłan, gorliwy swoich owieczek pasterz, był zarazem człowiekiem wielkiej pracy naukowej. Owocem sumiennych jego badań historycznych były dzieła; L'aristocratie aux V tt VI siecles s'est elle empar.ee de Cepiscopat pour rester maitresse de la so-cietef Bourg 1858; Defense de l'Źglise contrę les erreurs historiques de Mil. Guizot, Aug. et Am. Thierry, Michelet, Ampere etc., Lyon 1858, 2 v. (w skutek tego dzieła niektórzy z wymienionych autorów odwołali swoje błędy, jak pokazują ich listy przy następnych wydaniach dzieła ks. G., Lyon 1859, ib. 1864, 3 Les saints marchands. St. Hommebon, Sie Lydie, S. Maxime, Ste Juste et Ste Bufine, les deux saints Froment, S. Godrick, S. Jean de Dietl, S. Barlaam et S. Josaphat, Valence 185 7. Księża: J. B. Martin, F. Monier i A. de Boudard wydali jego Melanges lit-teraires extraits des, Peres latins, Ayignon 18 64 — 6 5, 2 v. Cf. Przegląd katolicki z 1871 r. n. 6 i 7. Goriun, ormjauin, żył w V w., uczeń patrjarchy Izaaka (39 0 — 440) i ś. Mesropa, był jednym z najgorliwszych współpracowników tego ostatniego w szerzeniu i umocnieniu chrześcjaństwa w Armenji i Georgji, i, jak sam podaje o sobie, dostąpił godności biskupiej w Georgji. Po wynalezieniu pisma armeńskiego udał się on z kapłanem Leontesem do Konstantynopola, dla tłumaczenia dzieł greckich na język armeński. Tam zastali oni czterech innych ormjan, przybyłych w tymże celu, mianowicie: Jana, Arzana, Józefa i Esniga, do których przyłączyli się i, po ukończeniu soboru efezkiego, wrócili razem do ojczyzny z aktami pomienionego soboru, oraz soboru nioejskiego, ze starym poprawnym egzemplarzem aleksandryjskiego tłumaczenia Biblji i mnóstwem dzieł greckich Ojców Kościoła. G. tedy jest jednym z sześciu znanych w V w. armeńskich targ-maniczków, t. j. tłumaczy, i niewątpliwie najznakomitszym między nimi, albowiem dla swojąj wielkiej biegłości w tłumaczeniu otrzymał nazwę: Skanczeli, t. j. Zadziwiający. Jedyne znane jego dzieło jest Żywot ś. Mesropa, p. t. Wardapeta Goriuna Opis życia i śmierci i. Mesropa, pisany na prośbę Józefa, armeńskiego patrjarchy (441—452 r.). Znajdują się tam oraz ważne wiadomości o patrjarsze Izaaku, o uczniach jego i Mesropa, o samym Gorinnie, a szczególniej o wynalezieniu pisma ormjań-skiego. Dla czystości i piękności jego wysłowienia, a oraz dla pewności podawanych przez niego wiadomości, Goriun liczy się do najlepszych klas-sycznych pisarzy armeńskich. Szczególniej jego wiarogodność najpiękniej poświadcza Łazarz Farb, czyli Farbaj, który żył za młodu w jego czasach i znal osobiście patrjarcbę Izaaka i ś. Mesropa. W swojej Historji armeńskiej, podając wiadomości o tych mężach, powołuje się on dla krót-