Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.6 345.jpeg

336 Gotti.—Gottweih. chriatianoa sententia; a r. 1735 — 1740 wyszło w 12 częściach sławne jego dzieło: Ferttas religionia chriatianae et librorum, ąuibua innititur, contra atheoa, polytheoa, idolatraa, mohammedanoa et judaeoa demonstrata. W Concłaye r. 17 40 „zelanti" podali swoje głosy na Gotti'ego. Wybór chwiał się w niepewności za nim padł sa Prospera Larabertiniego. Benedykt XIV mianował go swoim teologiem, oraz protektorem miasta i prowincji Bolonji, i obdarzył go swojóm szczególniejszóm zaufaniem. Ale od ostatniego conclave Gotti ciągle niedomagał i nawiedzany często przez Benedykta XIV na swojem łożu boleści, um. 28 Wrz. 1 742. Pochowany został w swoim tytularnym kościele ś. Sykstusa. Jego żywot wydał w Kzymie Richini, dominikanin. Cf. MerkwUrdige Lebensgeschichte aller CardinŁle der Rómisch-Katholischen Kirche die in diesem Seculo das Zeitliche yerlassen haben yon M. M. R. n Thl. Regensb. 1769 p. 332—337. (Gama). S. S. Gottignies (czyt. Gottini), Idzi Franciszek de, matematyk, ur. 1630 w Brukselli, wstąpił do jezuitów w Mechlinie 1653 r., ztamtąd posłany na teologję do Rzymu, wykładał nauki matematyczne w kollegjum rzymskiem 1662 — 1676 r.; tamże um. 6 Kwiet. 1689. Dzieła jego odznaczają się ścisłością i jasnością; wylicza je De Backer, Biblioth. Gottweih (Gottweih), opactwo benedyktynów w Auatrji. Idąc od miasteczka Stein za biegiem Dunaju, niedaleko malowniczego Diirnsteinu ukazuje się wyniosłość około 700 stóp, z imponującą budową, której liczne wieże przypominają fortecę. Jest to opactwo Gottweih, w dawnych aktach zwane Kottwieh, Gottwich, Gottweich, o 12 mil niem. od Wiednia. Powiadają, że w pierwszej ćwierci XI stulecia trzech młodych niemców, udających się do Paryża, jednego z najpierwszych ognisk wiary, spoczęło u pewnego źródła. Każdy wydobył z mantelzaka posiłek i rozprawiać poczęli o przyszłości. Wszyscy u szczytu swych marzeń stawiali to, że mogą kiedyś zostać biskupami i że każdy ufunduje klasztor. Ci trzej młodzieńcy byli: a. Gebhard, późniejszy bp Salzburga, i. Adalbert, bp Wttrzburga, i i. Altmann, bp z Passau. Widząc pierwsze życzenie spełnione, poczuli się do zadosyć uczynienia drugiemu. Gebhard założył klasztor Admont w Styrji; Adalbert założył Lambach, a Altmann założył Gottweih; trzy owe klasztory istnieją dotąd. Gottweih wznosi się na zaokrąglonóm wzgórzu, u podnoża gór Cetyckich. Altmann (ob.), wypędzony ze swej stolicy, przebywając czas jakiś w tej części swej djecezji, która należała do Austrji, zauważył pewnego razu z miasteczka Mautern wierzchołek góry i uznawszy go za dogodne miejsce dla klasztoru, o którego założeniu oddawna marzył, wziął się do dzieła. Zniknął las, a na jego miejscu stanął dom Boży, przy którym biskup osadził 12 kanoników regularnych. R. 1083 wydał akt erekcyjny, mocą którego wiele parafji przyłączonych zostało do opactwa. Ale zale-ledwie fundator umarł (w Zeiselmauer nad Dunajem 8 Sierp. 1091 r.), kiedy jego następca na stolicy w Passau widział się zmuszonym zastąpić kanoników członkami innego zgromadzenia. Sprowadził tedy benedyktynów z opactwa St. Blasien z Czarnego Lasu i mianował opatem Hartma-na. Nowi zakonnicy nie zawiedli oczekiwania biskupa: opactwo rosło w znaczenie i sławę. Wspaniałomyślność margrabiów Styrji i zapisy możnych zapewniły byt klasztorowi, pomimo kilkakrotnych w XII w. na-