Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.6 352.jpeg

Grabianka.—Grabowski. 313 jego marzeń i błędów sekciarskich. Żona G'i, dla uratowania awego posagu, podała się do separacji majątkowej; synowie Antoni i Erazm, dobrzy katolicy, nie chcieli słuchać doktryn ojcowskich. Po półtorarocznym pobycie w Romanowie u przyjaciela swego senatora Ilińskiego, udał się G. do Petersburga w widokach sekty. Miał tam licznych już przyjaciół, a mianowicie panię Dottini, barona Leforta, admirała Pleszczejewa, No-wikowa i in. Zapraszany na festyny i bankiety do swoich wielbicieli, zwrócił wkrótce na siebie baczną uwagę policji. Aresztowany, umiał wymową swoją tak wpłynąć na ajenta rządowego, że ten stał się żarliwym zwolennikiem G'i, pomógł mu zniszczyć papiery kompromitujące i ułatwił zniesienie się z przyjaciółmi. Nikt nie był pociągnięty do odpowiedzialności. Nazajutrz po tym wypadku znaleziono G'ę nieżywym. W archiwum rzymsko-kat. kollegjum w Petersburgu zapisano: Die 7 Sept. 1809 a. capitaneusThad. Leszczyc Grabianka, cornes, mortuus est ex plen.sanguinis, se-pultus est. Był suchy, wysoki, przystojny, ubierał się wykwintnie. Dogmatyczne zasady jego sekty nie są nam bliżej znane. Podejrzywany 0 herezję, bronił się, iż jest dobrym katolikiem. Tajemnicza jego sekta wraz z nim zginęła. Ob. W. Huczański, Enc. Orgelbr. większa X 3 82... Grabiecki Wojciech, dominikanin, kształcił się w Krakowie 1 w Paryżu, gdzie i do stopni akademickich r. 1649—50 przypuszczony został. Po powrocie do kraju był przeorem w Warszawie, gdzie też pracował nad wykorzenieniem zabytków arjanizmu. Umarł po roku 1660. Napisał: Compendium Supplementi tertiae partia D. Thomae, aeu totius theologiae Promptuarii ab III. Bern. Bonjoanne inchoati consumatio, Paris. 1649; ib. 1653. Jałmużna chrześcjańaka, albo tradycja kościelna 0 miłosierdziu przeciwko ubogim, Warsz. 1653. Tryumf niezwyciężonej królowej Polskiej Matki Bożej, z wytrąbionego błędu arjańskiego, Warsz. 1660. Ob. Barącz, Rys dz. z. kazn. II 166. Grabowski. I Adam Stanisław, bp warmiński, syn Jędrzeja Teodora, kasztelana chełmińskiego, ur. 3 Wrz. 1 6 98 w Grabowie, w powiecie Człuchowskim. Uczył się u jezuitów w Karainie (na Pomorzu), a później w Toruniu. Pilny, z pracy zachorował; chciał zostać księdzem, ale go ojciec na prawnika kierował: został pisarzem sądowym skarszewskim; ze zmianą jednak wojewody pomorskiego, uwolniony od tego urzędu, wrócił na wieś, ale trwało w nim powołanie do stanu duchownego, i gdy ojciec się wreszcie zgodził, przyjął tonsurę w kościołku, jaki w jednej z wiosek swoich wystawił. Na dworze Jana Lipskiego, podkanclerza koronnego, okazał się bardzo zdolnym i pożytecznym pracownikiem; zostawszy sekretarzem mniejszej pieczęci koronnej, wpadł w łaskę u króla Augusta II, który w nim cenił szczególniej systematyczność, wyróżniającą go pomiędzy polakami. Poczęły się sypać na G'a beneficja, i kanonje 1 probostwa w różnych djecezjach. Prymicje odprawił G. 21 Gr. 1 7 30 r. u pijarów w Warszawie. Pomimo licznych swych beneficjów, przebywał stale u dworu przy Lipskim. Z referendarzem Załuskim krzątał się wówczas około wielkiego wydawnictwa Volumina legum. Gdy Hozjusz został (1 732) biskupem poznańskim, G. prosił króla o zalecenie go nowemu bpowi na suffraganję poznańską. Biskup się zgodził i pomimo oppozycji kapituły G. przemógł w Rzymie, a nadto został officjałem (l 7 Kw. 1 7 83). Z Lipskim i z Hozjuszem stał po stronie Augusta III, pko Stanisławowi Leszczyńskiemu. Dla pozyskania uznania swego u Papieża