Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.6 382.jpeg

Grassi.—Gratiarum Actio. 873 przez Bentivogliów, nielegalnie biskupstwo to oddali Antoniemu Galeazzo. Następnego roku Juljusz II odzyskał panowanie nad miastem i G. objął swoją stolicę. W Rzymie był kardynałem - protektorem Polski. Dm. w Rzymie 152 3, pochowany w bazylice Najśw. Panny na Trasterere, którą odbudował po pożarze. G. zostawił zbiór wyroków roty, drukowany w Rzymie 1 590 r. Cf. Moroni, Dizionario di erud. stor.-eccl. XXXII 75... A*. — 2 G. Horacy, jezuita, astronom, ur. 1582 r. w Savonie, na wybrzeżu genueóskióm, do zakonu wstąpił w 18 r. życia; wykładał nauki matematyczne w Genui i Rzymie przez lat 20. Um. w Rzymie 2 3 Lip. 16 54. Głośnym go uczyniła polemika z Galileuszem: gdy Grassi dowodził, że komety są planetami, przeciw czemu powstawał Galileusz i jego uczniowie. G. był też architektem: według jego planu stanął wielki kościół ś. Ignacego w Rzymie. Niektórzy posądzają G'ego, że sobie przywłaszczył plan Dominiquina, lecz gdy Dominiquino nie protestował, przeto i podejrzenie nie ma podstawy. Pisma astronomiczne Gego ob. De Backer, Biblioth. Gratiarum Actio post Missam, są to dziękczynne modły, po Mszy przez kapłana odmawiane. Właściwie tylko antyfona Trium puc-rerum... kantyk Benedicite (ob.), ps. Daudale, wiersze i trzy oracje następne stanowią to Gratiarum Act.o; iune modlitwy ś. Tomasza, ś. Bonawentury, ś. Ignacego Lojoli i t. p. we mszałach, a zwłaszcza brewja-rzach i po tabliczkach gratiarum actio zwanych drukowane, są dodatkami, ulatwiającemi rozbudzenie w duszy uczuć dziękczynnych. Ogółnem zdaniem teologów i liturgistów, rubryka mszału de gratiarum actione jest directica, a więc pod grzechem nie obowiązuje (Bouuier, Instit. Theolog. tract. de Eucharistia, art. ll), lubo nie przystoi, ażeby kapłani nie umieli na pamięć tych modlitw: każdy powinien je umieć i wracając od ołtarza stosownym do pacierzy rytem odmawiać (Romsee I 174, ed. z r. 185 4). Schneider w swojóm Manuale sacerdotum, zrobiwszy żarliwą admonicję de gratiar. actione, aż cztery sposoby modlitw dziękczynnych po Mszy podaje; ś. Alfons Liguori w Seloa, t. I inst. 1 n. 16.., bardzo ubolewa nad kapłanami, zaniedbującymi tych modłów. Tu to właśnie znajduje się i ona powiastka o o. Avila, co przed kapłanem, wychodzącym z zakrystji po Mszy sine grat. actione, posłał dwóch akolitów z za-palonemi świecami. Co się tyczy czasu, pół godziny, a przynajmniej kwadrans w zwyczajnych okolicznościach zalecają teologowie i liturgiści na to poświęcić. Apostołowie wyszli z wieczernika hymno dieto, sam tylko Judasz cum accepisset bucellam, exioit continua (Jan 13, 30). Synod djecezjalny łowicki z r. 1 7 20 także przynajmniej (saltem) przez kwadrans po Mszy każe się modlić albo medytować. Bouvry (Exposit. Rubricar. part. III sect. III tit. XII) zbija dosadnie wszystkie preteksty przeciwne tej praktyce. Z Duranda (l. IV c. 59 n. 9) pokazuje się, że w w. XIII tenże kantyk i psalm pro gratiarum actione po Mszy były odmawiane; widoczna więc, że je Pius V z odwiecznej praktyki do mszału dołączyć kazał. Wedle dekretów SRC. 31 Sierp. 166 9 i ll Lip. 1820 r., kapłan, mający odprawiać jakieś modły przy ołtarzu po Mszy, powinien wrócić do zakrystji, odmawiając gratiarum actioncm, złożyć apparat i dopiero w samej komży „cum sola cotta" wrócić dla odprawienia tych modłów. U nas jednakże ogólna praktyka, która łatwo da się usprawiedliwić, że intonacje Anioł Pański po summie, a nawet modły