Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.6 431.jpeg

422 Grimaldi.—Grób wielkanocny. G. na przedstawienie prymasa, tudzież bpów poznańskiego i kujawskiego, zawiadomił w. hetmana, że Ojciec Św., ze względu na burzliwe czasy, dopóki zupełny pokój nie wróci, zawiesza działanie cenzur kościelnych; spodziewa się wszakże, że władze wojskowe zachowają się z jak najwię-kszem umiarkowaniem względem majętności kościelnych (list nunc. zWarsz. 14 Listop. 1714 r. ap. Theiner, Monum. IV 83). Na ręce tego nuncjusza, po sejmie zerwanym w Marcu 1720 r., podała szlachta swoją prośbę do Rzymu, rozpoczynającą się od dopraszania się o uznanie za świętych patronów kraju: Salomei, Kunegundy, Czesława, Stanisława Kostki, Wojciecha Męcióskiego i Jana Kantego, a zakończoną domaganiem się o ukrócenie apellacji do Rzymu, ograniczenie rzymskich kolla-cji beneficjalnych i t. p. (Teka Podoskiego II 35). G. prezydował 17 20 r. na synodzie unickim w Zamościu. Bartoszewicz (Enc. Orgelb. większa X 719) mylnie podaje, jakoby G. um. 1 Paźdz. 1721 w Polsce, w Su-chodolach, i jakoby kazał się pochować u teatynów w Warszawie. Dnia 2 8 Paźdz. pisał jeszcze G. z Gdańska do Rzymu o sprawach rossyjskich (Theiner, Monum. hist. de Russie p. 540). Podług MoronUego (Diz. di erud. stor.-eccl. XXXII 33), G. był następnie nuncjuszem w Wiedniu, gdzie pozyskał sobie wielki szacunek świątobliwością życia. Klemens XII kreował go 2 Paźdz. 1 7 30 r. kardynałem kapłanem tytułu ś. Balbiny, oddając mu nadto w zarząd legację Bolońską, gdzie, Obok wielkiej łagodności, umiał być surowym pko mordercom i bandytom rozbijającym po drogach. Dla zdrowia przeniósł się do Genui, a ztamtąd do Neapolu i w pobliżu jut tego miasta umarł na okręcie 18 Listop. 1 7 33 r. Pochowany w Genui, w kościele ś. Filipa Nerjusza, w grobach familijnych. N. Grison Konstans Karol Lucjan, ksiądz, ur. 1824 r. w Saint-Marceau (depart. Ardennes); oprócz redagowania pisma Tribune sacrie, echo du monde catholigue, napisał: L'antichristianisme au XIX siecle re-duit ii sa juste valeur, ou refutation des erreurs modernes, Paris 1864 — 6 7, 4 t. (zbija w t. I Renan'a Życie Jezusa, w t. II romans Maudit, ■w III Michelefa La Bibie et rhumanite, w IV spirytyzm); L'apótre mis-sionnaire ecangelisant toutes les classes de la societe, 1861 — 64, 10 v. La France et la Pologne par le fis d'im soldat du premier empire, reponse a la brochure: La France avant la Pologne, Paris 186 3. X. W. K. Grivel Ludwik Jan Józef, kanonik tytularny ś. Djonizjusza (Saint-Denis), wikarjusz jeneralny w Bordeaux, jalmużnik izby1 parów, nr. w Ambert 1800, um. ok. 1866 r. Napisał: Chronique du Lwradois, Ambert 1852; Le pere Gaschon, vie <Tun missionnaire d'Auvergne, Cler-mont-Ferrand 1852; La prison Luxembourg sous le regne de Louis Phi-lippe, impressions et soucenirs, Paris 1862. X. W. K. Grób wielkanocny, albo wielkopiątkowy. Tak się nazywa kaplica, ołtarz, albo część kościoła, przybrana w wielkim tygodniu na wystawienie Najśw. Sakr. w dzień wielkopiątkowy, sobotni i część wielkiej niedzieli. Jest to zabyttk średniowiecznych mysterjów (ob). Niektórzy bożogrobcom (miechowitom) przyznają „zwyczaj stawiania, ubierania i nawiedzania grobów wielkotygodniowych" (Fabisz, Wiad. o synod. s. 261), labo ściśle trudno oznaczyć, kto i kiedy tę ceremonję wprowadził do nas: bo tylko u nas i na pograniczu ma ona miejsce. Jest wprawdzie we mszale rzymskim rubryka, nakazująca w wielki czwartek przygotować miejsce stosowne, w jakiej kaplicy kościoła, lub na ołtarzu, na złożenie