Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.6 546.jpeg

Grzegórz XIII—XIV Papież. 537 giej strony mamy dowody nsiłowań Papieża, w celu korzystania z polityki ogólnej na rzecz Kościoła. Kiedy Ferdynand II, dzięki poparciu ze strony Papieży, przyszedł do posiadania dziedzicznych swych posiadłości, G. XV wysłał doń legata Karola Caraffę, znanego w historji Niemiec, w celu poskromienia protestantyzmu w Czechach, Morawji i innych krajach. Popierał Maksymiljana, elektora bawarskiego, któremu wielce dopomógł w otrzymaniu Palatyuatu. O. Jacek, kapucyn, biegły polityk, bronił z polecenia G'a w Wiedniu przed cesarzem sprawy tego księcia. Tak wielką wag® przywiązywano w Rzymie do podniesienia katolickiego rodu Witelsbachów, że na wiadomość o pomyślnem załatwieniu sprawy, G. śpiewał Te Deum i kazał bić z dział na zamku ś. Anioła. Maksy-miljan przez wdzięczność darował mu sławną bibljotekę Hejdelbergską, która przewiezioną została do Rzymu pod opieką Leona Allacjusza. G. pośredniczył w przedmiocie małżeństwa księcia Wallji, późniejszego Karola I, z infantką hiszpańską. We Francji ku zadowoleniu Papieża stronnictwo hugonotów coraz bardziej upadało. Jednak pomiędzy państwami chrześcjańskiemi zanosiło się na walkę, z powodu zajęcia Walte-liny. G. na jakiś czas przynajmniej zażegnał burzę. Polskę popierał zasiłkami pieuiężnemi w wojnie z Turcją (Theiner, Monum. III 3 64), ubolewając, że, z powodu trudnego położenia swego skarbu, nie może wspierać jej hojniej fop. c. p. 366). Po zwycięztwie chocimskiem piękne przysłał królowi Zygmuntowi powinszowanie: „Liberaeti, pisze Papież, orbem saeoissimi belli formidine, te Polonia felicitatis euae statorem, te Germania eecuritatis euae propugnatorem appellat (op. c. p. 3 7 0), i na prośbę króla pamiątkę tego zwycięztwa pozwolił obchodzić uroczyście 1 o Paźd. (ibid.). Um. 8 Lipca 162 3 r. Rankę tak mówi o nim: „Czynność jego niezmordowana ogarniała świat cały, sięgała jednocześnie Andów i Alp. G. wysyłał missjonarzy do Tybetu i Skandynawji, układał się z Anglją i Chinami. Zawsze czerstwy, niezmordowany i wszędzie obecny; duch, który żył w ognisku tej ogromnej widowni, ożywiał pracowników na krańcach świata." Pomiędzy jego postanowieniami znaczniejsze są: na początku swego pontyfikatu wydał konstytucję o porządku wyboru Papieża, do dziś obowiązującą, mocą której wolno każdemu kardynałowi dawać swój głos sekretnie. D. 21 Marca 1621 potwierdził kongregację Najśw. Panny Kalwaryjskiej, reguły ś. Benedykta. Biskupstwo paryzkie, zależne od metropolji Sens, podniósł do rzędu arcybiskupstwa. Zatwierdził i rozszerzył postanowienie Pawła V, dotyczące sporu co do Niepokalanego Poczęcia Pauny Marji, pozwalając dominikanom swobodnie rozprawiać u siebie w tytn przedmiocie. R. 16 20 wydał bullę przeciw czarownikom, skazując ich na więzienie dożywotnie. Ponowił bullę Piusa IV i Klemensa VIII de sollicitatione. Postanowienia tego Papieża wydal w Rzymie Beltramini z kommentarzem. Nadto, mamy tego Papieża Lifty i Memoriale sciendorum a cieńcie. Bulle jego zamieszczone są w III t. Bullarii Magni Cherubini'ego. Cf. Bouier, 10, 1, 358.. Rankę, II 44. (Brischar). W. F. Grzegórz XVI, ze chrztu Bartłomiej Albert, w zakonie Maur, pochodził ze szlacheckiej niezamożnej rodziny Cappellari'ch. Ur. 28 Września 17 65 r. w Belluno, mieście Lombardji. Rodzice przeznaczyli go do stanu duchownego i oddali do słynnej podówczas szkoły przy kamedulskim klasztorze ś. Michała na wysepce Murano (San Michę le di Mu-