sławie mojéj uwłaczali: dla tego żem się chwycił dobroci.
Nie opuszczajże mnie, o Panie Boże mój: nie odchódźże ode mnie.
Wejrzyj (z pilnością) na poratowanie moje: Panie Boże (sprawco) zbawienia mego.
Chwała Ojcu itd.
Psalm (50) czwarty pokutny.
Zmiłuj się nade mną Boże: według wielkiego miłosierdzia Twego.
I według mnóstwa litości Twoich: zgładź nieprawość moję.
A jeszcze więcéj obmyj się (dla tego mówi, więcéj obmyj mię, że pospolicie i po pokucie kara doczesna i złe nałogi zostają: a żaden na pewne nie wie, jeźli dostatecznie pokutował) z nieprawości mojéj: a z grzechu mego oczyść mię.
Albowiem znam ja nieprawość moję: a grzech mój przeciw mnie jest zawżdy.
Tobie samemu (tobie samemu mówi, bo w każdym grzechu jakimkolwiek się przykazanie Boskie łamie) zgrzeszyłem, a złość uczyniłem przed Tobą: abyś Ty usprawiedliwił w mowach Twoich, i przekonał (nieprzyjaciele): gdy CIę (o niemiłosierdzie) posądzają.
Otom ci ja w nieprawościach się począł: a w grzechach poczęła mię matka moja.
Oto Ty zaś w prawdzie się kochasz: i nie wszystkim wiadome i jawne skrytości mądrości Twojéj objawiłeś mi.
Pokropisz mię Panie hizopem, a będę oczyszczony; obmyjesz mię, a będę nad śnieg wybielony. (Nieczystych w starym zakonie dwojako oczyszczono, pokropieniem i obmyciem; o tém tu obojgu się mówi).
Uciesz radością i weselem słuch mój: a rozradują się kości moje poniżone.
Odwróć twarz Twoję od grzechów moich: i zgładź wszystkie nieprawości moje.
Nie odrzucaj mnie od oblicza Twego: a ducha Twego świętego nie oddalaj ode mnie.
Przywróć mi wesele zbawienia (od Ciebie zrządzonego): a duchem przedniejszym potwierdź mię. (Masz tu trzy Boskie Osoby wymienione).
Będę nauczał przestępców dróg Twoich: a złośliwi do Ciebie się nawrócą.
