Strona:PL Ołtarzyk polski katolickiego nabożeństwa.djvu/169

Ta strona została przepisana.


I zagubisz wszystkich, którzy dręczą duszę moję: albowiem jam jest sługa Twój.
Chwała Ojcu i t. d.
Powtóz Antyfonę wyżéj położoną: Nie racz pamiętać Panie i t. d.



Nabożeństwo
przy Spowiedzi i Komunii świętéj

Uwaga. Najważniejszą sprawą religijną dla nas katolików są Sakramenta śś. Pokuty i Ołtarza, które wracają nam utraconą łaskę Bożą i jednoczą nas ściśléj z Zbawicielem naszym, Jezusem Chrystusem. Wielka ofiara Mszy św., aczkolwiek jest tak zbawienna, dla zostających w grzechu jest mało skuteczną, tak samo modlitwy i dobre uczynki dopiero wtedy nabierają rzeczywistego znaczenia, jeżeli je odprawiamy i czynimy w stanie łaski.
Jako słabe stworzenia, do złego pociąg mające, łatwo upadamy, atoli przez częste a godne przyjmowanie Sakramentów Pokuty św. oraz Ciała i Krwi Pańskiéj grzechy nasze się gładzą, a my stajemy się coraz lepszymi i doskonalszymi. Dla tego nie raz w rok, ale jak najczęściéj trzeba dwa te Sakramenta przyjmować.
Głównie na tem zależy, aby je godnie przyjąć, bo kto niedbale Spowiedź św. odprawia, a mianowicie nie wyzna choć jednego grzechu śmiertelnego na Spowiedzi, ten grzeszy bardzo ciężko i gotuje sobie wieczne potępienie. Zatém trzeba się dobrze przysposobić do Spowiedzi ś., t. j. prosić najprzód Boga o oświecenie umysłu, abyśmy poznali i przypomnieli sobie wszystkie grzechy, abyśmy za nie żałowali, abyśmy powzięli mocne postanowienie unikania nie tylko grzechu, ale i sposobności grzeszenia, potém trzeba wyznać wszystkie grzechy kapłanowi, a nie zataić ani jednego grzechu, w końcu trzeba zadaną przez kapłana pokutę pilnie wypełnić. Pierwszą zatém czynnością jest poznanie grzechów, aby za nie żałować i dobrze ich się spowiadać. W tym celu trzeba prosić Ducha św. o oświecenie.


Modlitwa do Ducha św.

Przyjdź, o Duchu święty! który oświecasz duszę człowieka, miękczysz i poruszasz jego serce: oświeć i duszę moję, porusz i zmiękcz moje serce, abym dobrze poznał(a) grzechy moje, któremi najlepszego Boga obraziłem(am), abym uczuł(a) prawdziwe obrzydzenie wszystkich grzechów i żal serde-