Strona:PL Ołtarzyk polski katolickiego nabożeństwa.djvu/231

wielu nie chce wierzyć, aż go zakosztują! A ty grzeszniku, co mówisz? Gdybyś w téj chwili umarł, gdziebyś się podział na wieki? Nie możesz znieść teraz iskierki ognia na ręku, a jakże zniesiesz to morze ognia piekielnego, które grzeszników niepokutujących przez całą wieczność, bez żadnéj ulgi i przerwy, bez żadnéj nadziei ratunku pochłaniać i pożerać będzie.
 II. Uważ, człowieku, że w piekle będą także ukarane wszystkie władze duszy. Pamięć wyrzutami sumienia ciągle trapioną tam będzie; i to właśnie będzie owym robakiem nigdy nieumierającym, który serce potępieńca ciągle toczyć będzie tą myślą, że się potępił dobrowolnie za rozkosz niecną i marną, kiedy tak łatwo mógł się był zbawić. O Boże! czém się potępieńcowi wydawać będzie chwila grzesznego upojenia po stu, tysiącu, po milionach lat i wieków przebytych w piekle? Robak sumienia przypominać mu tam będzie czas, który mu Bóg dawał do pokuty i nawrócenia się, pomoce, które mu dawał do zbawienia, dobre przykłady, z których nie korzystał, dobre postanowienia, których nie wykonał, i ciągle dręczyć go będzie tą myślą, że nie masz już dla niego żadnego ratunku w potępieniu wieczném. O Boże mój, Boże! Cóż to za podwójne ztąd piekło dla potępionych! Wola potępieńca wieczném przeciwieństwem trapioną tam będzie. Nigdy nie będzie mieć tego, czegoby chciała, a zawsze to mieć będzie, czegoby nie chciała. Rozum potępieńca znać będzie nieskończone dobro, które utracił, to jest raj i Boga i to mu będzie największą boleścią i męką bez końca. O Boże mój, Boże! zmiłuj się nade mną. Karz mię, jak chcesz w tém życiu, byleś mię od piekła zachował.
 III. O grzeszniku, który tak lekce sobie ważysz utratę Nieba i Boga, poznasz w on czas zaślepienie twoje, gdy ujrzysz błogosłwaionych już tryumfujących i opływających w wieczne wesele Królestwa niebieskiego, a sam jak zwiérz drapieżny odegnany będziesz na wieki od ojczyzny błogosławionych, od widzenia Boga, od towarzystwa Matki Boskiéj, Aniołów i Świętych. Wtedy wściekając się z bolu i rozpaczy, wołać będziesz: O Raju szczęścia wiecznego! O Boże! Dobro nieskończone! Nie posiadam Ciebie, i nigdy posiadać nie będę!.. Teraz więc czyń pokutę i odmień twe życie. Nie czekaj ostatniéj godziny, bo każda ostatnią być może; lecz od téj chwili i na zawsze oddaj się już Bogu.