Opoki się twarde krają,
Z grobów umarli powstają.
Co jest: pytam, co się dzieje,
Wszystko stworzenie truchleje;
Boleść męki Chrystusowéj
Żal przeplata bez wymowy.
Uderz, Jezu, bez odwłoki,
W twarde serc naszych opoki.
Jezu mój, we krwi ran[1] Twoich
Obmyj duszę z grzechów[2] moich.
Upał serca mego chłodzę,
Gdy w przepaść męki Twéj wchodzę.
CZĘŚĆ PIERWSZA.
INTENCYA.
Za pomocą łaski Bożéj, pobudziwszy się do żalu serdecznego za grzechy nasze, rozmyślanie nasze teraźniejsze gorziéj męki Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, nabożnym afektem ofiarować będziemy Ojcu Niebieskiemu, na cześć i na chwałę Jego Boską, pokornie dziękując za tak wielką a nigdy niepojętą miłość ku narodowi ludzkiemu, że nam niegodnym zesłać raczył Syna swego jednorodzonego, aby był w przyjęt>j od siebie ludzkiéj naturze, na zadosyćuczynienie Boskiéj sprawiedliwości, tak okrutne męki wycierpiał, i śmierć podjął krzyżową. Tudzież na większe uszanowanie Przenajświętszéj Maryi Panny, tegoż Syna Bożego Matki Bolesnéj. Także na uczczenie Świętych Pańskich, mianowicie świętego Józefa i tych, którzy gorliwszém pałali nabożeństwem ku męce Chrystusowéj.
A najprzód.
W następującéj pierwszéj części będziemy rozważać, co Pan Jezus ucierpiał od modlitwy w Ogrójcu, aż do niesłusznego u sądu oskarżenia; które to zniewagi i zelżywości temuż Panu za nas bolejącemu, ofiarować będziemy za Kościół ś. Katolicki Rzymski, i podwyższenie jego: za najwyższego pasterza z całém duchowieństwem, na potłumienie nieprzyjaciół krzyża Chrystusowego.
HYMN.
Żal duszę ściska, serce boleść czuje,
Gdy słodki Jezus na śmierć się gotuje:
Klęcząc w Ogrójcu, gdy krwawy pot leje,
Me serce mdleje.
- ↑
Tekst nieczytelny, uzupełniony na podstawie Śpiewnika kościelnego M. M. Mioduszewskiego, Kraków 1838, s. 59.
- ↑ Tekst nieczytelny, uzupełniony j. w.
