myśli człowiecze. Usłysz modlitwę, jenże[1] cię prosimy. To dać raczy, jegoż[2] prosimy. Daj na świecie zbożny pobyt. Po żywocie rajski przebyt. — Kyrie elejson. — Narodził się dla nas Syn Boży, W to wierzaj człowiecze zbożny, Iż przez trud Bóg swój lud — Odjął djabłu z straży. Przydał nam zdrowia wiecznego, Starostę skował piekielnego, Śmierć podjął, wspomnionął[3] — Człowieka pierwszego. Jenże[4] trudy cierpiał bezmierne, Jeszcze był nie przyśpiał za wierne. Ale sam Bóg zmartwychwstał. — Adamie, ty Boże kmieciu, Ty siedzisz u Boga w wiecu[5], Domieść nas swe dzieci, gdzie królują Anieli, tam radość, tam miłość, tam widzenie Twórca Anielskie bez końca; Tu się na zjawiło djable potępienie. Ni srebrem, ni złotem nas z piekła wykupił, Swą mocą zastąpił. Dla ciebie człowiecze, dał Bóg przekłuć sobie — Bok, ręce, nodze obie, Krew świata szła z boku na zbawienie tobie. Wierzże w to człowiecze, iż Jezu Chryst prawy, Cierpiał za nas rany, Swą świętą krew przelał za nas Chrześciany. O duszy, o grzesznéj sam Bóg pieczą ima, Djabłu ją odejma, gdzie to sam króluje, Tam ją sobie przyjmuje. Już nam czas, godzina grrzechów się kajaci[6], Bogu chwałę daci, Z wszemi siłąmi Boga miłowaci. Marya, Dziewica, prosi Syna swego, Króla niebieskiego, Aby nas zachował ode wszego złego. Wszyscy Święci proście, Nas grzesznych wspomóżcie, Byśmy z wami przebyli, Jezu Chrysta chwalili. Tegoż nas domieści Jezu Chryste miły, Byśmy z Tobą byli, gdzie nam się radują już niebieskie siły. Amen[7] amen, amen. Amen, amen, amen. Amen tak Bóg daj, Byśmy poszli wszyscy w raj, gdzie królują Anieli.
Uwaga. Pieśń powyższa jest jeżeli nie najstarszą, to przynajmniéj jedną z najstarszych pieśni polskich. Ułożył ją podług pobożnego podania św. Wojciech. Pieśń tę starożytną śpiewało polskie rycerstwo, walcząc z wrogami. Po dziś dzień śpiewają ją w katedrze gnieźnieńskiéj. Niektóre wyrażenia téj pieśni są trochę niezrozumiałe. Dowodzi to właśnie, że jest bardzo starożytną. Ponieważ przesławna ta pieśń jest pamiątką po naszych przodkach i wykłada nam zasady Wiary ś., przeto czcijmy ją i śpiewajmy nietylko w kościołach, ale i przy domowém ognisku.
- ↑ Jenże — ten, który.
- ↑ Jegoż — ten, którego.
- ↑ Wspomnionął, zamiast wspomniał.
- ↑ Jenże — który.
- ↑ Wiec znaczy tyle, co sejm, rada, zgromadzenie. Wyraz ten pochodzi od świecić, bo rady czyli wiece u Słowian miały świecić mądrością. Na wiecu w Kruszwicy został Piast królem obrany.
- ↑ Kajaci zamiast kajać t. j. żałować, pokutować, upokarzać się. Tak samo daci, miłowaci zamiast dać, miłować. —
- ↑ Amen — niech się tak stanie.
