samemi, jakie naród w ciągu swoich dziejów, życiem swojem wyrobił, — odpowiadają zaś w zupełności wymaganiom czasu naszego i postępowi wyobrażeń europejskiego społeczeństwa. Naród je jeszcze raz uznał za swoje, skoro je krwią swoją obficie wylaną uświęcił i potwierdził!
Nie zapominajmy, że wolność, całość i niepodległość Polski jest naszym celem, naszym ideałem i prawem, jest tem uroczystem przekazaniem historyi, od którego nam odstąpić nie wolno i którego się wyrzec nie możemy.
Nie zapominajmy dalej, że w tem przekazaniu historyi i życia, zasady równości wobec prawa, bez różnicy stanu, religii i języka i związek braterski trzech narodów: polskiego litewskiego i ruskiego, — są zasadami fundamentalnemi polskiego państwa, powinny więc być zasadami także i narodowej, polskiej polityki.
Zastosowanie ich w roku 1863 nadało moralną wielkość powstaniu i obudziło dla niego tę powszechną sympatyę i szacunek, jaki się z niezwykłą jednomyślnością przejawił niemal na całej kuli ziemskiej.
Narody zrozumiały, że dopóki Polska nie zostanie oswobodzona, dopóty wolność w Europie będzie zagrożona; dalszy zaś rozwój swobód politycznych i społecznych będzie niepewny i tamowany; — zrozumiały, że nawet trwałość ich bytu jest w części zależna od pomyślnego rozwiązania sprawy polskiej!
Wielką to zasługą Rządu Narodowego, że owego światowego znaczenia sprawy polskiej nie zmniejszył, że utrzymał sympatyczny stosunek Polaków z narodami ucywilizowanemi i dawno z Polską zaprzyjaźnionymi i jednocześnie zwrócił uwagę na stosunek nasz do innych, słowiańskich narodów.
Nie możemy zbytecznie się rozszerzać i dlatego zmuszeni jesteśmy pominąć opis zagranicznej polityki Rządu Narodowego. Jest ona mało jeszcze publiczości[1] znana, — niewiele więc także osób zna ten fakt, że Rząd Narodowy zatknął w Słowiańszczyźnie sztandar zjednoczenia za pośrednictwem dobrowolnych unij, przeciw moskiewskiemu panslawizmowi, dążącemu do jedności słowiańskiej za pośrednictwem
- ↑
Błąd w druku; powinno być – publiczności.
_036.jpg&oldid=1932047){kind=link}