Strona:PL Oliwer Twist T. 1.djvu/202

nie herbaty, i wytaczając to pytanie, zézem na Oliwera spojrzał.
 — Jutro rano, odpowiedział pan Brownlow. — Życzyłbym sobie, abyśmy wtedy sami tylko być mogli. Przyjdź że zatém jutro rano do mnie, mój synu kochany, o dziesiątéj godzinie.
 — Dobrze, Sir, — odpowiedział Oliwer.
 Ta odpowiedź jednak wyrzeczono była z pewną niepewnością i wahaniem się, ponieważ badawcze spojrzenie, które pan Grimwig w nim utkwił, Oliwera nieco pomięszało.
 — Ja ci powiadam, — szepnął Grimwig w ucho panu Brownlow, — że on jutro rano nie przyjdzie. Widziałem, jak się wahał. On cię w pole wywiedzie, wierzaj mi mój przyjacielu.
 — Ja zaś przysięgam, że nie, — odparł pan Brownlow, gorąco się za nim ujmując.
 — Jeżeli nie.... to... — zawołał Grimwig i stuknął przytém laską o ziemię.
 — Ja życiem mojém ręczę za rzetelność tego chłopca, — odparł pan Brownlow, uderzając pięścią o stół.
 — A ja głową moją za jego obłudę, — odpowiedział na to pan Grimwig, uderzając także o stół.
 — Zobaczymy! — zawołał pan Brownlow, tłumiąc swoje oburzenie.
 — Zobaczymy! — odpowiedział pan Grimwig z wyzywającym uśmiechem, — zobaczymy!
 Los zrządził, że pani Bedwin weszła w tej chwili, przynosząc kilka książek, które pan Brownlow tego rana był zakupił u tego samego księgarza, który już