Strona:PL Oliwer Twist T. 1.djvu/387

obiema rękami, gdy przelękniony z kanapy się zerwał.
 — Gdzie?
 — Tam,.... tam! — odpowiedział Monks, mając oczy w przeciwną ścianę wlepione. — Cień jakiś;.... widziałem wyraźnie cień kobiety w płaszczu i kapeluszu, mknącéj wzdłuż ściany gdyby widmo jakie!
 Żyd go natychmiast puścił, i wypadł wraz z nim do sieni. Świeca, która się przy tym przeciągu powietrza mocno już upaliła, stała na témże samém miejscu, na którém ją postawiono, i oświecała schody próżne i ich własne, pobladłe twarze. Długo z natężeniem nadsłuchiwali, lecz milczenie głębokie tak w domu jak i po za domem panowało.
 — Musiało ci się chyba coś przywidzieć, mój drogi!
 Zawołał w końcu Żyd, podejmując świecę, i zwracając się do swego towarzysza.
 — Jabym na to przysiągł, żem coś widział! — odpowiedział Monks, drżąc na całém ciele. — Gdym ono po raz pierwszy spostrzegł, stało ku nam nachylone;... gdym krzyknął, cofnęło się natychmiast i znikło.
 Żyd spojrzał z pogardą na wybladłe oblicze swego towarzysza, i powiedziawszy mu, aby się za nim udał, jeżeli chce, wszedł po schodach na górę.
 Przejrzeli wszystkie pokoje;...... wszystkie były zimne, puste, gołe.
 Zeszli do sieni, a nawet i do piwnicy.
 Pleśń zielona pokrywała nizkie ściany, a ślady ślimaków pełznących połyskiwały w płomieniu świecy, lecz wszędzie było tak spokojnie i cicho, jak w grobie.
 — Cóż teraz myślisz? — zapytał Żyd swego to-