Strona:PL Oliwer Twist T. 2.djvu/058

 Rzekł lekarz do niego, położywszy Oliwera zwolna na łóżku, którego dotąd podpierał.
 — Ja to wszystko w najlepszéj myśli uczyniłem, — odpowiedział Giles. — Mnie się zdawało, że to jest ten sam chłopczyna, inaczéj bym się był do tego wcale nie mięszał. Ja nie jestem człowiekiem nieludzkim, panie! —
 — Jaki chłopczyna, jaki? — zapytał urzędnik starszy.
 — Ten sam chłopiec, którego złodzieje w nocy mieli, — odpowiedział Giles. — Oni mieli z pewnością chłopca ze sobą.
 — Czy go i teraz jeszcze trzymasz za niego? — zapytał Blathers.
 — Co pan mówi?
 Zapytał Giles i spojrzał z pomięszaniem na urzędnika. —
 — Ja mówię, czy go jeszcze za tego samego chłopca trzymasz, którego złodzieje ze sobą mieli,.... głowo do pozłoty? — odpowiedział Blathters z niecierpliwością.
 — Ja nie wiem,.... w istocie, ja nie wiem, — odparł Giles zmięszany; — ja nie myślę,..... ja bym nie mógł na to przysięgnąć.
 — Co nie myślisz? — zapytał głosem grzmiącym Blathers.
 — Ja nie myślę,.... ja nie wiem co myśleć, — odpowiedział biedny Giles. — Ja nie myślę żeby to był ten sam chłopczyna;.... ja wiem nawet z pewnością, że on nim nie jest. Panowie wiecie iż on nim być nie może.
 — Czy ten człowiek się może nie upił? — zapytał Blathers lekarza.