Strona:PL Oliwer Twist T. 2.djvu/203

zamyślam, aby tego małego braciszka mojego Oliwera zgnębić i zgubić!“
 — Jego brata! — zawołała Rózia, załamując ręce.
 — Tak przynajmniéj powiedział!
 Odparła Nancy, obglądając się z trwogą naokoło, jak to zwykle dotąd czyniła, nim rozmowę swoję z Rózią rozpoczęła, gdyż cień groźny Billa ciągle przed oczyma jéj stawał.
 — I coś więcéj jeszcze. Kiedy o tobie panno i twéj opiekońce czczigodnéj mówił, i rzekł, iż się niebo lub piekło przeciwko niemu sprzysiądz musiało, że się Oliwer do was dostał, rozśmiał się szydersko, mówiąc, że i w tém wielka jeszcze pociecha dla niego leży, gdyż on wie dobrze ilebyś tysięcy i stotysięcy funtów za to panno chętnie dała, gdybyś się tylko dowiedzieć mogła, kto jest ten twój ulubiony piesek dwunożny.
 — Spodziewam się, iż niechcesz utrzymywać, — odpowiedziała Rózia, zbledłszy jak chusta, — że on to szczerze powiedział?
 — On to szczerze mówił, tak szczerze, jak człowiek jemu podobny tylko mówić może, — odparła dziewczyna, wstrząsnąwszy głową. — Jest to człowiek, który żartować nie lubi, jeżeli nienawiść sercem jego miota. Ja znam bardzo wielu, którzy nie jedną zbrodnię większą popełnili, ale ja bym wolała stokrotnie chętniéj z nimi, jak z tym człowiekiem mieć do czynienia. Ale już bardzo późno w nocy, a ja do domu powrócić muszę niewzbudziwszy najmniejszego podejrzenia, iż w tym celu tak daleko chodziłam. Muszę jak najprędzéj do domu pośpieszać.
 — Cóż ja jednak uczynić mogę? — zawołała Rózia,