Strona:PL Oliwer Twist T. 2.djvu/346

jak człowiek, który sobie mocno postanowił wszystkiego się wyprzeć. — Nie!
 — Twoje postępowanie i twoje czynności dowodzą mi, żeś o tém nigdy niezapomniał, lub też z goryczą o tém pamiętać nieprzestał, — odparł Brownlow. — Ja teraz mówię o wypadkach, które przed piętnastu laty jeszcze zaszły, kiedy ty byłeś małym chłopcem, niemającym więcéj jak lat jedenaście, a twój ojciec dopiero trzydzieści jeden,.... gdyż on wtedy dzieckiem prawdziwém jeszcze był, powtarzam, kiedy go ojciec do tego małżeństwa zmusił. Czy mam ci jeszcze rzeczy, wypadki przypominać, które cień niejaki na twego rodzica rzucić mogą, lub mi chcesz oszczędzić téj nieprzyjemności i prawdę mi wyjawić?
 — Ja niemam nic do wyjawienia, — odparł Monks z widoczém pomięszaniem. — Jeżeli chcesz, to mi sam wszystko wyjawić musisz.
 — Tym nowym przyjacielem jego, — mówił daléj Brownlow, — był były oficer od marynarki, który służbę porzucił, utraciwszy półrokiem pierwéj żonę, która mu dwoje dzieci pozostawiła;.... mieli oni wprawdzie więcéj dzieci jeszcze, ale dwoje tylko z całéj rodziny licznéj matkę przeżyło. Były to dwie dziewczęta; jedna istota ładna, dziewiętnaście lat blizko mająca, a druga jeszcze dzieckiem małém, dwa do trzech lat mającém....
 — Cóż to mnie obchodzi? — zawołał Monks.
 — Ci ludzie mieszkali w okolicy, — ciągnął Brownlow, udając że tego zarzutu wcale nie słyszał, — którą ojciec twój bardzo często zwiedzał, a nakoniec i mieszkanie swoje stałe w niéj sobie obrał. Znajomość,