Wykrycie nie jednéj tajemnicy.
W dwa dni po wypadkach, w poprzednim rozdziale przytoczonych, Oliwer usiadł koło trzeciéj godziny po południu w powozie podróżnym, który się do jego miasta rodzinnego z nim potoczył.
Pani Maylie, Rózia, pani Bedwin i poczciwy lekarz mu w téj wycieczce towarzyszyli, a pan Brownlow jechał za nimi w pocztowym powozie, w towarzystwie drugiéj osoby, któréj nazwiska jeszcze niewspomniano.
Przez całą drogę żadne ani słówka nierzekło, albowiem sercem Oliwera trwoga i niespokojność nadzwyczajna miotała, i pozbawiała go wszelkiéj władzy zebrania swych myśli, a wskutek tego i mówienia; zdawało się iż ten stan umysłu i na towarzyszów jego wielki wpływ wywrzeć musiał, gdyż i oni zadumani, w rozmyślaniu zatopieni, milczeli.
Brownlow obznajomił wprawdzie tak jego jak i panią Maylie i Rózię z temi wyznaniami, które mu się od Monksa przemocą prawie wydobyć udało, a lubo wszy-
