Strona:PL Orkan - Miłość pasterska.djvu/120

czy to był przymus szkolny, czy nakaz usunięcia nawozu z przed domów, widziała rzeczona gmina tylko „ciężary“, „pańszczyznę“ i chytry zamach na chłopską swobodę. Z godną podziwu upartością broniła się tym „zakusom władz“.
 Gdy z komitetu kościelnego przyszło do gminy Jasionowa oznaczenie, że tak a tak, tyle a tyle ma dać płótna, mleka — wójt, solidaryzujący się w takich razach z gminą, zwołał niezwłocznie w tej sprawie posiedzenie rady.
 Skoro wyłuszczył zebranym, o co chodzi, w izbie obradnej zawrzało.
 — Co? płótna? mleka?! Coż sie temu malarzowi i księdzu razem przyśniło? Mlekiem będą malować kościół?
 — Tyle cebrów!
 — Kąpać sie chyba chcą w tem mleku.
 — Dobrze, że jeszcze śmietanki nie każą dawać.
 — A na coż zaś to płótno?
 — Malarzowi na gacie — szydzono.
 — Coż mu po tylu wałkach?
 — Malarz filut, księdza cygani, podszeptuje mu, co mu się jeno zabaży, a ksiądz wierzy okpisiowi.
 — Hej. Mleko odstawi żydom, płótno przeda, a ty narodzie złóż.
 — To jeszcze mało tych składek? Dziesięć kościołów by już pomalował za to!
 — Hej. A tu ani kreski dotąd.