Strona:PL Oscar Wilde - Portret Dorjana Graya.djvu/132

smaku! Jedynym urokiem przeszłości jest, że należy do przeszłości. Ale kobiety nie wiedzą nigdy, kiedy kurtyna spada. Żądają zawsze szóstego aktu, a gdy już wszelkie zainteresowanie grą minęło, one chcą ją kontynuować. Gdyby im ulegać, każda komedja kończyłaby się tragicznie, a każda tragedja osiągałaby punkt kulminacyjny w farsie. Umieją one być zachwycająco sztuczne, ale nie posiadają zmysłu sztuki. Ty jesteś szczęśliwszy, niż ja byłem. Zapewniam cię, Dorjanie, że żadna z kobiet, które znałem, nie uczyniłaby dla mnie tego, co Sybilla Vane uczyniła dla ciebie. Zwykłe kobiety pocieszają się zawsze. Niektóre z nich imają się w tym celu barw sentymentalnych. Nigdy nie ufaj kobiecie, ubierającej się fioletowo, ilekolwiekby miała lat, ani kobiecie, która przekroczyła trzydziesty piąty rok i lubuje się w różowych wstążkach. Oznacza to zawsze, że miała jakieś przeżycie. Inne znajdują pociechę w tem, że odkrywają nagle zalety w swoich mężach. Pysznią się przed każdym swem szczęściem małżeńskiem, jakby to był najponętniejszy grzech. Inne pociesza religja. Pewna pani zapewniała mię, że misterja religijne posiadają cały urok kokieterji; a ja rozumiem to doskonale. Zresztą nic nie czyni nas tak dumnymi, jak zarzut, że grzeszymy. Sumienie robi nas wszystkich egoistami. Tak; liczba dróg, na których kobieta współczesna znajduje pocieszenie, jest nieskończona. Nie wymieniłem nawet najważniejszej pociechy.
 — A jest nią, Harry? — zapytał chłopiec obojętnie.
 — O, najprostsza. Gdy się utraciło własnego wielbiciela, zdobywa się cudzego. W dobrem towarzystwie rehabilituje to kobietę zawsze. Ale naprawdę, Dorjanie, jakże inną musiała być Sibilla