Strona:PL Ossendowski - Daleka podróż boćka.djvu/10

dła i usnęły smacznie, znużone daleką drogą.
 Przez cały miesiąc naprawiały bociany swe stare gniazdo, wyściełały je mchem, trawą, a nawet papierem, znalezionym za płotem zagrody.
 Po kilka razy dziennie odlatywały na łąki lub nad brzeg rzeki Bzury.
 Miały tam boćki używanie!
 Kroczyły po wysokiej trawie, poważne i jakgdyby zamyślone.
 Wypatrywały jednak wszystko, co było do zjedzenia.
 Co chwila pochylały się i porywały żaby, nieostrożne myszy polne, krety, a raz nawet upolowały żmiję. Młóciły ją dziobami tak długo, dopóki nie ogłuszyły zupełnie.
 Wtedy pani bocianowa, porwawszy ją wpół, zadarła głowę i łyknęła, podobnie jak człowiek łyka smaczny makaron.
 Nad brzegiem Bzury bocianie małżeństwo znajdowało też inne przysmaki: rybki, pijawki, mięczaki, które wyciągały z muszli.
 Bocian, niezmiernie z tego ucieszony, tańczył przed małżonką, zabawiając ją.