Strona:PL Ossendowski - Daleka podróż boćka.djvu/25

 Już zmierzch zapadać zaczynał, gdy nasz bociek przelatywał nad rozległą równiną.
 Rosły tam szuwary, trzciny i drobne krzaczki, a liczne potoki i jeziorka połyskiwały czerwienią w świetle zorzy wieczornej.
 Gęsi, trąbiąc głucho, krążyły nad bagnami, coraz bardziej zniżając swój lot.
 Kaczki z łopotem skrzydeł mknęły ku zaroślom oczeretów.
 Ptaki zamierzały opuścić się na bagniska, aby wypocząć przez noc i znaleźć pożywienie.
 Kiedy już mijały niewysokie drzewa i krzaki, zaczajeni w nich myśliwi spotkali strzałami przelotnych gości.
 Z przeraźliwem krakaniem padały ranne kaczki. Głucho i ciężko uderzały o ziemię ugodzone śmiertelnie dzikie gęsi.
 Natychmiast powstał zgiełk i zamęt.
 Trąbiąc, gęgając bezładnie i kracząc rozpaczliwie, miotało się w mętnym półmroku wystraszone ptactwo.
 Gęsi odlatywały dalej, kaczki, rozproszone po całej okolicy, zapadały do najgęstszych sitowi, nawołując się trwożnie.