Strona:PL Ossendowski - Drobnoludki.djvu/23

 Siwka nie było w stajence. Powiózł rodziców chłopaka do miasteczka.
 Burek nie chciał się bawić ze Staszkiem.
 Czuł się senny, a może dokuczały mu pchły.
 Gołębie turkotały na strzesze. Śmigały jaskółki. Kłóciły się wróble, zabawnie skacząc po płocie.
 Chłopczyk wyszedł w pole.
 Ślicznie tam było. Każda trawka jeszcze wilgotna od rosy, błyszczała, niby srebrna. Kwiatki starały się prześcignąć piękną wonią i barwą.
 Gdzieś wpobliżu grał pasikonik. Fruwały białe i żółte motylki. Biegły zakłopotane chrząszczyki. Mrówki szły wolno, dźwigając jakieś patyczki i ziarenka.
 Biedronka pełzła po gałązce głogu. Dobiegłszy do końca, zawracała i spełzała na dół. Po chwili znowu gramoliła się do góry. Wreszcie zrozumiała, że postępuje niemądrze. Rozwinęła skrzydełka i odleciała.
 Staszek szedł ścieżką wśród żyta.
 Posłyszał nagle cichy i żałosny pisk.
 Spojrzał sobie pod nogi. Tuż koło swojej stopy ujrzał małego ptaszka.