Strona:PL Owidiusz - Przemiany.djvu/288

tebańskiego Lajosa i Jokasty, rozwiązał zagadkę Sfinksa: »Co to za zwierzę, co rano ma cztery, w południe dwie, a wieczór trzy nogi?« (Człowiek). Sfinks rzucił się w morze.
 Eeta (Aeeta) — król Kolchidy, ojciec Medey.
 Egejskie morze (mare Aegaeum) — oddzielające Grecję od M. Azji.
 Egeon (Aegaeion) — sturęki olbrzym morski.
 Egerja (Egeria) — italska nimfa-wróżka, żona Numy. Były dwa źródła jej poświęcone: jedno za bramą Kapeńską pod Rzymem, drugie w pobliżu Arycji w gaju Dyany.
 Egida (Aegis) — postrach siejąca tarcz Jowisza, którą dzierży także jego córka Minerwa (Pallada).
 Egina (Aegina) — w. w zatoce Sarońskiej.
 Elis, Elida — kraina w Peloponezie.
 Elpenor — towarzysz Uliksesa.
 Ematja (Emathia) — kraina w Macedonji.
 Ematon (Emathion) — sędziwy wódz etjopski.
 matydy — Macedonki tj. Pierydy, córki Pierosa.
 Eneadzi, Eneja potomki — Rzymianie.
 Eneasz, Enej (Aeneas) — syn Anchizesa i Wenery, bohater trojański, po zburzeniu Troi przybywa z niedobitkami trojańskimi do Lacjum; jego potomkiem jest Romulus, założyciel Rzymu.
 Enej, Eneusz (Oeneus) — król Kalidonu w Etolji.
 Eneja syn — Meleager.
 Enezym (Enaesimus) — jeden z synów Hippokoona, króla amyklejskiego.
 Enipej (Enipeus) — rz. w Tessalji.
 Ennejski gród — m. Enna lub Henna na Sycylji.
 Ennomus — Trojanin.
 Eol (Aeolus) — władca wiatrów.
 Eolska góra — góra Eola, władcy wiatrów.
 Epopej (Epopeus) — żeglarz tyrreński.
 Erazyn (Erasinus) — rz. w Argolis na Peloponezie.
 Ereb (Erebus) — podziemie.
 Erycyna (Erycina) — Wenus, czczona na górze Eryx na Sycylji.
 Erydan (Eridanus) — bajeczna rzeka gdzieś na zachodzie.
 Eryfili mąż — Amfiaraus z Argos, słynny wróż.
 Eryks — góra na Sycylji.
 Eryks — wojownik etjopski.