Strona:PL Owidiusz - Przemiany.djvu/293

 Hyperboreowie — naród bajeczny, mieszkający na północy, jeszcze za »Boreaszem«.

 Iber (Hiberus) — rz. w Hiszpanji.
 Icelos — bożek snu, zwany przez ludzi Fobetorem.
 Ida — góra we Frygji.
 Idas — syn króla messeńskiego, Afareusa.
 Idas — wódz etjopski.
 Idomenej (Idomeneus) — wnuk Minosa, przywódca Kreteńczyków pod Troją.
 Ifigenja (Iphigenia) — córka Agamemnona i Klitemnestry.
 Ifis (Iphis) — młodzieniec niskiego rodu na Cyprze.
 Ifityda — syn Ifitosa, Ceran.
 Ikar (Icarus) — syn Dedala.
 Ikarja (Icaria) — w. na morzu Egejskiem, jedna ze Sporad.
 Iksjon (Ixion) — syn Flegiasa, król Lapitów w Tessalji, ojciec Piritousa, przypuszczony przez Jowisza do uczty bogów, chciał uwieść Junonę i zato przykuty został w podziemiu do ognistego koła, które się z nim ustawicznie obraca.
 Iksjona syn — Pirytous.
 Il (Ilus) — syn Trosa, dziad Pryama.
 Ilionej (Ilioneus) — syn Nioby i Amfiona.
 Ijon (Ilium) — inna nazwa Troi.
 Inona (Ino) — córka Kadmusa, żona króla Atamasa, ciotka Bakchusa.
 Iola — córka Euryta, króla Echalji na Eubei, siostra Dryopy. Ojciec obiecał ją dać za żonę temu, co odniesie zwycięstwo w strzelaniu z łuku. Gdy zwycięzcą został Herkules, a E. zaprzeczył mu przyrzeczonej nagrody, rozgniewany bohater zburzył Echalję, Euryta ukarał śmiercią a Iolę posłał jako niewolnicę żonie swej Dejanirze.
 Iolaj (Iolaus) — syn Ifiklesa, brata Herkulesa.
 Iryda (Iris) — bogini tęczy, posłanniczka bogów.
 Ismen (Ismenus) — syn Nioby i Amfiona.
 Ismen (Ismenos) — rz. w Beocji.
 smenidy — Tebanki (od rz. Ismenus, nad którą leżały Teby).
 Itaka — w. na morzu Jońskiem.

 Janus — bóg italski z głową o dwóch twarzach, bóg początku roku, bram i łuków.
 Japet — jeden z Tytanów. Japeta syn — Prometeus.