Strona:PL Owidiusz - Przemiany.djvu/300

 Pandroza (Pandrosos) — córka Cekropsa.
 Panopejskie błonie — pod miastem Panopeus w Focydzie na granicy Beocji.
 Parki — boginie losów ludzkich, snują i przecinają przędzę życia ludzkiego.
 Parnas — góra w Focydzie z dwoma szczytami (»dwie głowie«, str. 25).
 Paros — w., jedna z Cyklad.
 Partenope (Parthenope) — pierwotna nazwa Neapolu.
 Parys (Paris) — syn Pryama i Hekuby.
 Peanta syn — Filoktet.
 Pegaz (Pegasus) — skrzydlaty koń, syn Neptuna i Meduzy.
 Pelazgowie — pierwotni mieszkańcy Grecji, metonimicznie Grecy.
 Pelej, Peleusz — syn Eaka i Eginy, król Ftyi w Tessalji.
 Peleja syn — Achilles.
 Pelid, Pelida — syn Peleusza, Achilles.
 Pelion — góra w Tessalji, na południe od Ossy.
 Pelops — syn Tantala, króla Frygji; porąbany na sztuki przez ojca (zob. Tantal), lecz z woli i rozkazu bogów wskrzeszony przez Merkurego, przybył młodzieńcem do Pizy, gdzie zdobył rękę Hippodamji, pokonawszy w wyścigach na rydwanie ojca jej Enomausa, i został najpotężniejszym władcą na półwyspie, który od jego imienia otrzymał nazwę Peloponezu.
 Pelor (Pelorum) — północno-wschodni przylądek Sycylii.
 Pemenis — nazwa suki.
 Penej (Peneus) — rz. w Tessalji; »stary«, gdyż bożka rzecznego wystawiano sobie w postaci starca.
 Penelopy świekr — Laertes, ojciec jej męża, Uliksesa.
 Penteusz — syn Echjona i Agawy, król tebański.
 Peon (Paean) — przydomek Eskulapa.
 Peony (Paeones) — lud, mieszkający w Peonji, północnej części Macedonji.
 Pergam (Pergama) — zamek trojański, Troja sama.
 Pergus — jezioro w pobliżu m. Enny.
 Perseusz — syn Jowisza i Danay.
 Perymela (Perimele) — w., jedna z Echinad.
 Pettal — wódz etjopski.
 Pieros — Macedończyk, ojciec Pieryd, przemienionych w sroki.
 Piędziaki (Pygmaei) — lud karłów bajecznych, wysokich