Strona:PL Owidiusz - Przemiany.djvu/303

 Scytowie (Scythae) — ludy zamieszkujące kraje od dolnego Dunaju aż po morze Kaspijskie.
 Semele, córka Kadmusa, matka Bakchusa.
 Seryf (Seriphus) — w., jedna z Cyklad. Na tej wyspie Perseusz przemienił w kamień władcę jej Polidektesa, swego wroga i prześladowcę matki Danay.
 Sinuessa — m. w połudn Lacjum.
 Sparta — m. i kraina w środkowym Peloponezie.
 Sperchejskie wody, Spercheusz (Spercheos) — rz. w Tessalji.
 Stabia (Stabiae) — m. nad zatoką Neapolitańską.
 Strymon — rz. w Tracji.
 Styks — rz. w podziemiu.
 Stykte (Sticte) — nazwa suki.
 Stymfal (Stymphalus) — jezioro w Arkadji; gnieżdżące się tam ptaki o śpiżowych dzióbach i szponach, a nawet piórach miał wytępić Herkules.
 Surrent (Surentum) — m. na przylądku Minerwy na południe od Neapolu.
 Sybarys (Sybaris) — rz. w połudn. Italji.
 Sydon — m. w Fenicji.
 Sykanja — inna nazwa Sycylji.
 Sylen (Silenus) — sędziwy Satyr, wychowawca i nieodstępny towarzysz Bakcha.
 Sylwanus — bożek lasów i pasterzy.
 Symois — rz., dopływ Skamandru.
 Symplegady (Symplegades) — dwie skaliste wysepki na Morzu Czarnem przy wjeździe do Bosforu; miały one być ruchome i miażdżyły okręt, który pomiędzy niemi przepływał.
 Sypilus (Sipylus) — syn Nioby i Amfiona.
 Syreny — córki bożka rzecznego Acheloa (stąd Acheloidy) i muzy Melpomeny.
 Syzyf (Sisyphus) — syn króla korynckiego, Eola, toczy w podziemiu ogromny głaz na szczyt góry; ale kiedy już dosięga wierzchołka, kamień spada w dół, a Syzyf rozpoczyna niewdzięczną pracę na nowo. Winę, za którą cierpi w podziemiu, podają rozmaicie; to, że zdradzał zamiary bogów lub napadał i łupił podróżnych, to znowu, że zdradził Asopowi, iż mu Jowisz córkę Eginę uprowadził.

 Tacjusz, (Tatius) — król m. Cures w kraju Sabinów; na-