Szafarzyk, mąż literaturze słowiańskiéj w ogólności, a pięknie zakwitającéj literaturze czeskiéj w szczególności wielce zasłużony, wydał ważne i co do swego przedmiotu wcale nowe dziéło, pod tytułem: „Narodopis slowansky’.“ Jest ono rysem całéj Słowiańszczyzny, przedstawia nam gdzie i jakie szczepy i gałęzie wielkiego plemienia słowiańskiego zamieszkują, — na jakie się języki, narzecza, podrzecza i różnorzecza mowa słowiańska w ustach siedemdziesięciu milionów ludzi dzieli i cieniuje, — wytyka charakterystyczne cechy każdemu narzeczu właściwe, zapoznaje nas w ogólności z literaturą każdego narodu słowiańskiego, podaje nam statystyczny wykaz wszystkich Słowian, tak pod względem języka, jak pod względem wyznania i państwa, do którego wcielonymi są, a w końcu w przytoczonych oryginalnych pieśniach gminnych daje nam zaznać każde narzecze słowiańskie.
