Mowa słowiańska będąc mową szczepu pradawnego, wielkiego, od dawna niezmierną przestrzeń ziemi zajmującego, i na liczne właściwych ustaw używające narody podzielonego, dzieli się na znamienitą ilość narzeczy, z których jedne swą właściwością z sobą bliżej pokrewnionemi, drugie więcéj się róźniącemi i odleglejszemi są. Podług rozliczności stopniów tego podobieństwa będzie najstósowniéj wszystkie słowiańskie narzecza obok siebie postawić.
W języku słowiańskim jest idiomów dwoje: południowowschodni i zachodni.
Idiom południowowschodni dzieli się na trzy języki: ruski, bołgarski i ilirski; idiom zachodni na cztéry: polski, czeski, łużysko-serbski i już wymarły polabski (nadelbiański).
W języku ruskim rozróżniamy trzy narzecza: wielkoruskie, małoruskie i białoruskie; w bołgarskim, choć tylko we względzie historycznym, dwa: ćer-
