Strona:PL P. J. Szafarzyka słowiański narodopis.djvu/038

Ta strona została przepisana.

i w czeskiém. 2) i zamiast o (także i po gardłowych h, ch, k): kiń (koń), mij (mój), niżka (nóżka), dwir (dwór), sokił (sokół), pidoszwa (podeszwa), pidile (padół), pidkiw (podków); to samo i w zgasłem drewiańskiém narzeczu polabskich Słowian. 3) o bezprzyciskowe bez zmiany: do domońku (do domeczku), szyrokoho (szerokiego), mołodci (mołodcy). 4) y zamiast i, cyli y i i jednako brzmiące, nieco wężej jak wielkoruskie y: łyst (list), pysati (pisać), miłyj (miły), nosyt’ (nosi); dla tego d, n, t i l przed pierwotném i brzmią twardo, poniewaź się to i jak y wymawia; lecz przed i powstałém z e i o miękko: diwcza, niżka, stił, bito. 5) u zamiast w: u lisi (w lesie), uslid (w ślad), uczora (wczora); i na opak 6) w zamiast u: wże (już), wmiraju (umiéram). 7) h zamiast g: bohiw (bogów), hadaju (gadam), hora, hodi (dość, godnie). 8) k zamiast c: kwitka (f., zamiast cwietka, kwiatek); lecz i cwit (kwiat) używane. 9) chw zamiast f: chwartuch (fartuch), chwasolja (fasole). 10) w często zamiast ł: wowk (wilk), pownyj (pełny), żowtyj (żółty), pysaw (pisał), ljubyw (lubił), kazaw (kazał). 11) c, s, z zamiast k, ch, h przed i zamiast e stojącém: diwci (dziewce), swasi (swachnie), nozi (nodze), na dorozi (na drodze); a ż i cz zamiast h i k w imperatywie: stereży (strzeż), dwyży (dzwignij), peczy (piécz), teczy (ciécz); lecz w nom. l. mn. k, ch, k pozostają: worohy (wrogi), Turky (Turcy). 12) i przedsuwne: ik, iko (k’, ku, do). 13) w przedsuwne przed o (i) i u: wiwcja (owce), wiczi (oczy), win (on), wid (od), wułycja (ulica), wucho (ucho). 14) Zakończenie żeńskie -cja zamiast -ca: mołodycja (mołodyca), troicja (trójca),