Strona:PL P. J. Szafarzyka słowiański narodopis.djvu/192

Ta strona została przepisana.
b. Z Galicyi.

1.


Koły nebuło z naszczada swita,
Tohdi nebuło neba ni zemli,
Ano łem buło syneje more,
A sered morja zełenyj jawir,
Na jaworońku try hołubońky.
Try hołubońky radońku radjat′,
Radońku radjat′, jak swit snowaty:
„Ta spustymo-sja na dno do morja,
Ta distanemo dribnoho pisku,
Dribnyj pisoczok posijemo my.
Ta nam staneć-cja czorna zemłycja
Ta distanemo zołotyj kamiń,
Zołotyj kamiń posijemo-my,
Ta nam staneć-cja jasne nebońko,
Jasne nebońko, switłe sonyńko,
Switłe sonyńko, jasen misjaczyk,
Jasen misjaczyk, jasna zirnycja,
Jasna zirnycja, dribny zwizdoczky.
(Wahylewicz.)


2.


Pojichaw Iwaseńko na polowanje,
Pokynuw swoju myłu na chorowanje;
Wyjichaw Iwaseńko w czysteje połe,
Pustyw konyka na popasanie
A sam prypaw k syrij zemli na spoczywanje.
Prysnyw-sja Iwaseńkowi dywneńkyj son,
Szczo złetiw z prawe ruczky jasneńkyj sokoł.