Pojichaw Iwaseńiko do worożenky,
Szczob odhadała dywneńkyj son.
Worożeńka holubońka son odhadała,
Mołodomu Iwasjowi źalu zawdała.
Jide, jide lwaseńko, konyka bjuczy,
A wże swoji myłeńkoji nezastajuczy.
Pryjichaw Iwaseńko pid woritoczka,
Huknuw, puknuw konyk w kopytoczka
Wyjszła do joho najstarszaja swisť:
„Wytaj, wytaj pane zjatju, czużyj ta ne nasz!
A wże twoji myłeńkoji na switi nemasz!“
Uwijszow Iwaseńko do switłyci;
Łeżyt joho myłeńkaja na prestołnyci.
„Niżkyż moji skoropadlyji, czom nepidete?
Ruczki moji biłeńkyji, czom neprihornete?
Oczy moji czorneńkyji, czomu nehlanete?
Usta moji pryjazneńkyji, czom nepromowite?
(Gołębiowski, Zaleski.)
1.
„Czamu ty, Audotka, njapłakała,
Jak cjebje maładu zaruczali,
Załatyja pjarścionky pjeremjenjali,
Horkoiu harełkaj zapiwali,
Sałodkym pjerniczkom zakusywali?
(Rybiński.)
