Strona:PL P. J. Szafarzyka słowiański narodopis.djvu/215

Ta strona została przepisana.

I raz jeszcze prała dziéwa
Przed nią chłopiec sam wypływa.
„Oje, joje, moja głowa!
I gdzież dziéwczę chłopca schowa?
Na ogrodzie go zakopie,
Róże zasieje na grobie;
Jak je będzie opélała,
Będzie chłopca w myśli miała.“



3. Sztyrskie.

1.

(Z Celskiego.)

„Dziéwczę, dziéwczę, ja cię proszę,
Co tam robisz w ogródeczku?
Czy ty drobne róże zrywasz?
Czy zielony rozmarynek?
Dziéwczę, dziéwczę, ja cię proszę:
Nie chciałabyś ty być moją?
Jak ci kupię pierścień złoty.“
„„Cóżby matka mi mówiła,
Jakby pierścień. zobaczyła?““
„Dziéwczę, czy nie możesz zełgać
Ześ go znajdła na ogrodzie?“
Ktoby łgać mnie chciał nauczyć,
Ten moj będzie nieprzyjaciel““ —
„Da byłemcić dziś w Lublańcu
W swoich ładnych nowych bótach;
I ładniejszem widział róże,
Jak są w tym tu ogrodzie.“