Strona:PL P. J. Szafarzyka słowiański narodopis.djvu/224

Ta strona została przepisana.

Ja sam sa nazdala, że huska letjela:
A ta sa milimu koszelka belela!
Ja sam sa nazdala, że sa pale trasje:
A ta muoj milenky siwje wolky pasje!






XII. GÓRNO-ŁUŻYSKIE

(Z Haupta i Smolera.)

1.


„Dobry weczor, macjerka!
Dże je wasza dżowcziczka?“
„„Moja dżowka domach njej’,
Wana je mi wumrjeła.““
Hólczik zawróci konika,
Rajtowasze na keŕchow.
Tsikróć keŕchow wobrajtwa!
Na jej rówczku pozasta.
„Szta sy mi ty cziniła,
Zo sy mi ty wumrjeła?“
„„Sztoda na tym swjeci cu?
Wszitcy ludżo na mnje su.““
Hólczik zawróci konika,
Rajtowasze zasy precz.
Konik wjeslje zaskaka,
Hólczik zrudnje zaplaka.
„„Njepłacz, niepłacz, luby mój!
Szak je swjeci holcow dosć“‘
„Holców je drje swjeci dosć,
Ale żana, kajż ty bje!“